Gres to mieszanka kaolinu, gliny, piasku kwarcowego, szamotu i skalenia. Jest prasowany na sucho pod wysokim ciśnieniem, a następnie wypalany w wysokiej temperaturze (ok. 1100–1200°C) dzięki czemu jest bardzo twardy. Może być szkliwiony lub polerowany (bardziej chłonny, wymaga zabezpieczenia). Gres zwykle barwi się w masie, więc nawet jeśli zostanie uszkodzony nie będzie widać różnicy kolorów.
Glazura, czasem nazywana płytkami fajansowymi. Wykonywana jest z zanieczyszczonego kaolinu. Materiał po wypaleniu jest kruchy i chłonny, więc nadaje się wyłącznie na ściany. Glazurę powleka się szkliwem.
Terakotę produkuje się ją z kamionki – drobnoziarnistej, oczyszczonej gliny. Jest trwalsza od glazury, może być kładziona zarówno na podłodze jak i na ścianach. Materiał formuje się w płytki, suszy, a potem wypala w temperaturze 1000–1300°C. Przy drugim wypale terakotę pokrywa się szkliwem. Terakotę można stosować z ogrzewaniem podłogowym, łatwiej niż gres poddaje się obróbce (cięcie, wiercenie).
Klinkier to bardzo odporny materiał. Są dwa sposoby produkcji klinkieru. Technologia ciągniona to tradycyjna metoda stosowana od stuleci – płytki łazienkowe wykonuje się z masy plastycznej, której wilgotność wynosi ok. 15 proc. Pasmo gliny wyciska się z prasy pod ciśnieniem, a potem tnie na pojedyncze płytki. Takie kafelki mogą mieć jednak nieregularne krawędzie, co oznacza, że trzeba będzie zastosować szerszą fugę. Pięknie wyglądają w stylowych wnętrzach. Klinkier powstający w technologii prasowania na sucho wytwarza się ze sproszkowanego materiału o wilgotności ok. 5 proc. Wsypuje się go do formy i prasuje pod ciśnieniem. Klinkier może być surowy, polerowany lub szkliwiony. Znakomicie sprawdza się w aranżacji wnętrz w stylach historycznych o wiejskim charakterze.
Płytki rektyfikowane mają regularny kształt i równe krawędzie, co pozwala na kładzenie ich z minimalną fugą – daje to efekt jednolitej powierzchni. Są droższe od standardowych płytek.
Klasa ścieralności płytek (PEI) ważna przy wyborze płytek podłogowych
Określa się ją, poddając powierzchnię płytek działaniu obrotowego walca.
Norma EN 154 zawiera cztery klasy, od 1 do 4. Natomiast w normie ISO 10545–7 uwzględniono dodatkowo klasę 5. Im wyższa cyfra, tym lepsza odporność na ścieranie. To istotny parametr przy wyborze płytek podłogowych do łazienki. Na ścieranie najbardziej narażone są płytki łazienkowe szkliwione na połysk.
Klasa ścieralności 1 (maksymalna liczba obrotów 100): niska odporność na ścieranie. Płytki tej klasy nadają się do pomieszczeń mało eksploatowanych, np. do sypialni. W łazience ich nie położymy.
Klasa ścieralności 2 (maksymalna liczba obrotów 600): wyższa odporność na ścieranie, takie płytki można położyć w łazience, ale tylko w takiej, w której chodzi się w boso lub w miękkich butach. Na przykład w gościnnej. Łazienka rodzinna pełniąca jednocześnie funkcję pralni wymaga płytek wyższej klasy.
Klasa ścieralności 3 (liczba obrotów 750 i 1500): płytki tej klasy jak najbardziej nadają na podłogę w łazience.
Klasa ścieralności 4 (liczba obrotów 2100, 6000 i 12000): doskonała odporność na ścieranie. Takie płytki sprawdzą się w przedpokoju, a więc będą świetne również do łazienki.
Klasa ścieralności 5 (najmniejsza liczba obrotów wynosi 12000): najlepsze parametry. Kafelki tej klasy układa się w przestrzeniach publicznych intensywnie używanych. Można oczywiście użyć ich w domowej łazience, jeśli okoliczności tego wymagają.
Klasa ścieralności w skali Mosha
Czasami klasę ścieralności płytek podaje się w dziesięciostopniowej skali Mosha. Jest ona jednak mniej precyzyjna, wymaga wiedzy i wyobraźni. Każdy minerał ze skali (podajemy ją poniżej) może zarysować minerał go poprzedzający:
- talk
- gips
- kalcyt
- fluoryt
- apatyt
- ortoklaz
- kwarc
- topaz
- korund
- diament
Właściwości antypoślizgowe płytek podłogowych (R) – istotne pod prysznicem
W łazience, a szczególnie pod prysznicem ważne są parametry antypoślizgowe płytek podłogowych. Woda, piana z mydła, rozlany szampon, utrudniona widoczność (dla tych ze słabym wzrokiem, którzy kąpią się bez okularów) mogą zwiększyć ryzyko poślizgnięcia. Należy o tym pamiętać, wybierając płytki do łazienki nie tylko w domu, w którym są dzieci,, osoby starsze i o specjalnych potrzebach. Płytki antypoślizgowe mają oznaczenia od R9 do R13 (płytki poniżej R9 nie spełniają wymagań określonych normą). Do łazienki wystarczą płytki z symbolem R10, a do łazienki, z której korzystają osoby o specjalnych potrzebach R11 (takie właśnie stosuje się w sanatoriach i szpitalach). Właściwości antypoślizgowe zwiększają reliefy, czyli wypukłe i wklęsłe detale na całej powierzchni oraz ryflowania (ale trzeba uważać na sposób ułożenia – długie żłobienia mogą zwiększać poślizg, takie płytki łazienkowe lepiej układać w kratkę).
Stopień nasiąkliwości płytek ceramicznych (E) – przeczytaj, zanim wybierzesz płytki do łazienki
Oznacza się go literą E i wyraża w procentach. Na podłogę w łazience należy wybierać płytki ceramiczne należące do Grupy I (nasiąkliwość poniżej 3 proc.), a na ściany płytki z Grupy II (nasiąkliwość od 3 do 10 proc.). Pozwoli to na uniknięcie problemów z ich pękaniem lub odklejaniem się od podłoża.
Czytaj też:
Tylko 9 kroków dzieli Cię od nowej podłogi z płytek. Jak ją ułożyć samodzielnie?Czytaj też:
Pomysły na piękne i funkcjonalne lustro łazienkowe