Asparagus – doniczkowy hit PRL-u znów jest w modzie

Asparagusy znamy doskonale ze wspomnień i starych fotografii oraz z uprawy ogrodowej. W ogrodach uprawiamy szparagi lekarskie, zapominając, że wiele odmian szparagów możemy uprawiać także w domach, w doniczkach. Floryści przewidują, że wraca na nie moda. Zresztą asparagusy są już dostępne w działach ogrodowych marketów budowlanych. To jest zawsze sygnał, że popularność danej rośliny rośnie.

Asparagus doniczkowy – charakterystyka

Wspólną cechą wszystkich odmian szparagów tak popularnych w okresie PRL-u jest lekki ażurowy pokrój. Najbardziej charakterystyczną ich cechą są gałęziaki, czyli liściopodobne pędy, które nazywane są także kladodiami. Budowa pędów oraz zgrubiałe korzenie, w których gromadzi się woda, sprawiają, że rośliny te spokojnie mogą dziko porastać suche stanowiska w naturze.

Jak uprawiać asparagusa w doniczce?

Szparagi ozdobne nie są trudne w uprawie. Najważniejszą rzeczą w ich pielęgnacji jest zapewnienie im jak największej ilości światła naturalnego, dlatego powinny stać w dobrze oświetlonym wnętrzu o ekspozycji wschodniej lub południowym. Preferuje stanowiska jasne, ale bez bezpośredniego słońca. Dobrze również znosi półcień.

Aaparagusy sadzimy najczęściej w doniczkach wiszących lub wysoko stojących (na półce, regale lub w kwietniku). W przeciwnym razie ich cienkie i długie pędy wymagają stosownych podpór.'

Podłoże do asparagusa powinno być przepuszczalne, próchnicze i nie koniecznie wyjątkowo żyzne.

Podlewanie asparagusów jest na poziomie umiarkowanym. Uważamy zarówno na przesuszenie, jak i na zalanie korzeni. Uważamy, by podłoże było stale lekko wilgotne, ale nie mokre.

Nawożenie przeprowadzamy średnio co 2 tygodnie nawozem do roślin zielonych lub domowymi odżywkami. Robimy to w okresie wzrostu (od wiosny do jesieni).

Asparagusy zraszamy jak najczęściej, ponieważ lubią wysoką wilgotność powietrza. Świetnie sprawdzają się jako rośliny do łazienek z oknem. Dobrze radzą sobie także w kuchni. Młode rośliny przesadzamy co roku, a starsze co 2-3 lata. Asparagusy można rozmnażać przez podział kępy lub przez wysiew nasion.

Pielęgnacja asparagusów doniczkowych

Pielęgnacja szparagów doniczkowych nie jest ani trudna i skomplikowana. Pisaliśmy już o regularnym podlewaniu oraz nawożeniu roślin, ale pamiętajmy również o:

• należy regularnie usuwać zwiędłe liście i pędy.
• latem można wystawić roślinę na balkon lub taras.
• zimą należy zapewnić jej chłodniejsze miejsce (około 10-12°C).
• szparag doniczkowy jest podatny na ataki szkodników, takich jak mszyce i wełnowce, które najlepiej zwalczać domowymi metodami (na przykład na bazie czosnku).
  

Odmiany asparagusów doniczkowych

Bardzo wiele gatunków asparagusów występuje jako gatunki doniczkowe, stosuje się także jako materiał florystyczny (przybranie do wiązanek). Do najpopularniejszych odmian szparagów należą:

• szparag gęstokwiatowy, który latem może być wystawiany do ogrodu lub na balkon, posiada delikatne, igiełkowate liście i zwisające pędy,
• szparag sierpowaty ma spłaszczone, łukowato wygięte gałęziaki, dorasta nawet do 1,5 metra,
  
• szparag listkowaty, długo utrzymuje świeżość po cięciu, jego gałęziaki przypominają listki,
• szparag pierzasty, tworzą pędy od 2 do 3 metrów, z drobnymi, igiełkowatymi gałęziakiami ułożonymi w charakterystyczny sposób w jednej płaszczyźnie, przypomina paprotkę,
• szparag baldaszkowaty, osiąga wysokość od 50 do 70 cm, ma igiełkowate gałęziaki, które przypominają modrzew.

Szparagi ogrodowe – najpopularniejsze gatunki

Najpopularniejszą odmianą ogrodową asparagusa jest szparag lekarski – bylina, którą spotkać możemy w naturze w całej Europie. Jest on powszechnie uprawiamy jako warzywo. Gatunek osiąga 2 metry wysokości, pełni funkcje ozdobne, jako ażurowe tło rabat z roślinami jednorocznymi. Bardzo ciekawe wygląda posadzony przy roślinach o szerokich i kolorowych liściach (na przykład funkie).

Oprócz szparaga lekarskiego w ogrodach uprawiamy również szparagi cienkolistne, które mają zwieszające się, drobne, zielone kwiatki oraz szparagi okółkowe, które sadzi się zwykle przy różach i powojnikach.