Czym różni się pigwa od pigwowca, już nigdy ich nie pomylisz

Pigwa i pigwowiec, choć często mylone, to dwa odrębne gatunki roślin, które różnią się zarówno pod względem botanicznym, jak i właściwościami użytkowymi.

Charakterystyka pigwy

Pigwa (Cydonia oblonga) to gatunek należący do rodziny różowatych (Rosaceae), który pochodzi z obszarów Azji Zachodniej i Kaukazu. Charakteryzuje się dużymi, aromatycznymi owocami o żółtej skórce, które są bogate w błonnik i kwasy organiczne. Pigwa jest uprawiana głównie ze względu na swoje owoce, które są wykorzystywane do produkcji dżemów, galaretek oraz jako przyprawa do mięs. Roślina ta osiąga wysokość od 3 do 5 metrów, posiada owalne, ciemnozielone liście i białe lub różowe kwiaty.

Pigwowiec – co to za roślina?

Z kolei pigwowiec (Chaenomeles spp.) to rodzaj roślin z tej samej rodziny, ale obejmujący różne gatunki, jak pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica) czy pigwowiec wspaniały (Chaenomeles superba). Pigwowiec jest krzewem o niższym wzroście, zazwyczaj do 1,5 metra, i wyróżnia się mniejszymi, twardszymi owocami, które mają zastosowanie przede wszystkim jako ozdobne elementy w ogrodach, choć również znajdują zastosowanie kulinarne, np. w przetworach. Kwiaty pigwowca są zazwyczaj intensywnie czerwone, pomarańczowe lub różowe, a liście mają bardziej ząbkowane brzegi w porównaniu do pigwy.

Jakie wymagania ma drzewo pigwowca?

Drzewo pigwy (Cydonia oblonga) jest wymagającą rośliną, która wymaga odpowiednich warunków uprawy, aby dobrze rosnąć i owocować. Pigwa najlepiej rośnie w łagodniejszych klimatycznie regionach Polski, takich jak Dolny Śląsk, Opolszczyzna i Wielkopolska, oraz w miejscach, gdzie gleba jest odpowiednio żyzna i dobrze przepuszczalna. W rejonach o surowszych zimach konieczne jest zapewnienie dodatkowej ochrony przed mrozem.

• Pigwa jest rośliną wrażliwą na niskie temperatury, szczególnie w młodym wieku. W rejonach o surowych zimach zaleca się stosowanie ściółki ochronnej wokół korzeni oraz okrywanie młodych drzew w okresie zimowym, aby zabezpieczyć je przed przemarznięciem. Starsze drzewa są bardziej odporne na niskie temperatury, ale mogą również wymagać ochrony w bardzo zimne dni.
• Najważniejsze w uprawie pigwy są stanowisko i ekspozycja. Pigwa wymaga słonecznego stanowiska, najlepiej o pełnym nasłonecznieniu. Roślina potrzebuje co najmniej 6-8 godzin słońca dziennie, aby zapewnić odpowiednie warunki do fotosyntezy i prawidłowego rozwoju owoców. Dobre nasłonecznienie wpływa również na intensywność aromatu owoców.
• Dobra gleba także ma znaczenie. Pigwa preferuje gleby dobrze przepuszczalne, umiarkowanie żyzne i o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Optymalne pH gleby dla pigwy to 6,0-7,0. Gleby ciężkie, gliniaste i zastoiskowe są niekorzystne, gdyż mogą prowadzić do problemów z korzeniami i zwiększonego ryzyka chorób. Gleba powinna być dobrze nawodniona, ale jednocześnie dobrze odprowadzająca wodę.
• Podlewanie pigwy powinno być dostosowane do warunków pogodowych i rodzaju gleby. Jednak pamiętajmy, że młode rośliny powinniśmy nawadniać częściej niż dorosłe.

Jak pielęgnować pigwę?

Pielęgnacja pigwy nie jest karkołomna i nie zabiera wiele czasu. Pigwa wymaga umiarkowanego nawożenia. Wczesną wiosną zaleca się stosowanie nawozów organicznych lub wieloskładnikowych nawozów mineralnych, które wspierają wzrost i owocowanie. Należy unikać nadmiernego stosowania nawozów azotowych, które mogą prowadzić do nadmiernego wzrostu liści kosztem owoców.

Pigwę należy regularnie przycinać. Jest to istotne dla utrzymania zdrowia drzewa pigwy. Prace te polegają na usuwaniu uschniętych, chorych lub przemarzniętych gałęzi oraz na formowaniu korony, co wspiera lepszą cyrkulację powietrza i dostęp światła do wnętrza drzewa. Przycinanie wykonuje się najlepiej wczesną wiosną, przed rozpoczęciem wegetacji.

Jak uprawiać krzew pigwy?

Wymagania uprawowe krzewów pigwy są dużo mniejsze niż krzewów pigwowca, jednak by pięknie kwitły i obficie owocowały, trzeba zapewnić im określone warunki.

Pigwowiec preferuje pełne słońce do półcienia. Optymalne jest stanowisko słoneczne, zapewniające roślinie co najmniej 4-6 godzin dziennie intensywnego nasłonecznienia. Pigwowiec dobrze adaptuje się do półcienia, ale w takich warunkach może mieć ograniczone kwitnienie i owocowanie. Roślina wymaga dobrego dostępu światła, które wspomaga proces fotosyntezy oraz intensyfikuje barwę kwiatów. Krzewy pigwowca potrzebują dobrze przepuszczalnych gleb. Podłoże powinno być miarkowanie żyzne, o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego (pH 5,5-6,5). Gleby ciężkie, gliniaste lub zbyt mokre mogą prowadzić do problemów z korzeniami, w tym do gnicia.

Jeśli chodzi o podlewanie, to zarówno przesuszenie, jak i nadmierna wilgotność mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie rośliny. W okresie letnim zaleca się podlewanie co 1-2 tygodnie, dostosowując częstotliwość do warunków atmosferycznych i typu gleby.

Czy pigwowce są odporne na mróz?

Pigwowiec jest rośliną stosunkowo odporną na niskie temperatury, ale młode egzemplarze mogą wymagać ochrony w surowszych zimach. Na obszarach o niskich temperaturach zaleca się ściółkowanie wokół podstawy krzewów oraz stosowanie okryć zimowych, takich jak agrowłóknina, aby zabezpieczyć korzenie przed przemarznięciem. Dorosłe krzewy są bardziej odporne na mrozy, ale nadal mogą wymagać dodatkowej ochrony w ekstremalnych warunkach.

Jak nawozić pigwowce?

Pigwowiec korzysta z umiarkowanego nawożenia. Wczesną wiosną zaleca się stosowanie nawozów organicznych lub mineralnych, które dostarczają podstawowych składników odżywczych, takich jak azot, fosfor i potas. Nawozy powinny być dobrze zrównoważone, aby wspierać równocześnie wzrost liści i owocowanie. Nadmiar nawozów azotowych może prowadzić do nadmiernego wzrostu liści kosztem kwiatów. Do nawożenia pigwowców poleca się na przykład kompost.

Czy pigwowce wymagają przycinania?

Regularne przycinanie jest kluczowe dla utrzymania zdrowia i estetyki krzewów pigwowca. Wczesną wiosną lub późną jesienią należy usunąć martwe, chore lub przemarznięte pędy, a także przeprowadzać cięcie formujące, aby zachować odpowiednią strukturę krzewu i poprawić dostęp światła do wnętrza korony. Przycinanie sprzyja również lepszej cyrkulacji powietrza, co redukuje ryzyko chorób grzybowych, na przykład rdzy. Pigwowce lubią również atakować mszyce i przędziorki.