Jesienny hit ogrodów. Rabaty toną w fiolecie. Nie mylić z „marcinkami”

Aster nowoangielski (Symphyotrichum novae-angliae) to jedna z najpiękniej kwitnących bylin jesieni. Kiedy większość roślin kończy sezon, on wciąż obsypany jest kwiatami – od września aż do pierwszych przymrozków. Dzięki obfitemu kwitnieniu, różnorodności odmian i łatwej pielęgnacji, stał się niezastąpionym elementem rabat bylinowych i ogrodów naturalistycznych.

Aster nowoangielski – bylina na lata

W naturalnym środowisku aster nowoangielski porasta wilgotne łąki i obrzeża lasów Ameryki Północnej. W ogrodach europejskich jest ceniony za długowieczność i odporność. Osiąga od 80 do 180 cm wysokości, tworząc sztywne, gęsto ulistnione pędy. Liście są lancetowate i lekko szorstkie, a drobne kwiaty o gwiazdkowym kształcie tworzą efektowne kwiatostany w odcieniach różu, purpury, fioletu, niebieskiego i bieli.

Astry nowozelandzkie mylone z „marcinkami”

Aster nowozelandzki i „marcinki” to dwie różne grupy roślin.

• „Marcinki” – w Polsce tą nazwą zwyczajową określa się jesienne gatunki astrów bylinowych, głównie:
  • aster nowoangielski (Symphyotrichum novae-angliae),
  • aster krzaczasty (Symphyotrichum dumosum),
  • aster gawędka (Symphyotrichum novi-belgii).

To właśnie te gatunki jesienią masowo kwitną i rozświetlają ogrody, stąd ich potoczna, dobrze utrwalona nazwa.

• Aster nowozelandzki (Olearia sp. lub Celmisia sp. – bo w ogrodnictwie czasem różne gatunki z Nowej Zelandii bywają tak określane) w ogóle nie należy do rodzaju Symphyotrichum. To krzewinki lub byliny występujące naturalnie w Nowej Zelandii, spokrewnione, ale należące do innych rodzajów z rodziny astrowatych. Mają inne wymagania klimatyczne i rzadko są spotykane w uprawie w Polsce.

• Marcinki to astry jesienne (Symphyotrichum).
• Aster nowozelandzki to zupełnie inny rodzaj roślin, nie tożsamy z marcinkami.

Najlepsze odmiany astra nowoangielskiego

Wybór odmiany decyduje o charakterze jesiennej rabaty. Wśród szczególnie polecanych znajdują się:

• „Andenken an Alma Pötschke” – intensywnie różowo-czerwone kwiaty, ok. 120 cm wysokości.
• „Purple Dome” – kompaktowa, fioletowa odmiana dorastająca do 60 cm; świetna do pojemników.
• „Barr’s Blue” – niebieskofioletowe kwiaty, długi okres kwitnienia aż do późnej jesieni.
• „Herbstschnee” – rzadziej spotykana, o czystobiałych kwiatach rozświetlających ogród.
• „Septemberrubin” – rubinowoczerwone kwiaty, odporność na choroby i niekorzystną pogodę.

Jak uprawiać astra nowoangielskiego?

Choć aster nowoangielski nie jest wymagający, warto pamiętać o kilku zasadach, które zapewnią mu bujny rozwój:

• Stanowisko: słoneczne lub lekko półcieniste, osłonięte od wiatru.
• Gleba: żyzna, próchnicza, umiarkowanie wilgotna, o pH 6,0–7,0.
• Podlewanie: regularne, szczególnie w czasie suszy i w pierwszym roku po posadzeniu.
• Nawożenie: wiosną nawóz wieloskładnikowy, latem preparat bogaty w potas.
• Przycinanie: po przymrozkach pędy ścina się na wysokości ok. 10 cm.
• Odmładzanie: co 3–4 lata warto dzielić kępy, by utrzymać obfite kwitnienie.

Czytaj też:
Sezonowe kwiaty na jesienny balkon, taras i do ogrodu. TOP 5

Gdzie i z czym sadzić astry nowoangielskie?

Dzięki swojej wysokości astry nowoangielskie najlepiej prezentują się na tyłach rabat, tworząc tło dla niższych bylin. Doskonale komponują się z:

• trawami ozdobnymi (miskant, rozplenica),
• bylinami jesieni (rudbekie, jeżówki, rozchodniki),
• roślinami naturalistycznymi (nawłocie, krwawniki, dzielżany).

Takie zestawienia przyciągają owady zapylające – motyle i pszczoły – co dodatkowo zwiększa wartość ekologiczną ogrodu.

Dlaczego warto wybrać astry nowoangielskie?

• Długie kwitnienie od września do listopada.
• Szeroka gama kolorów i odmian.
• Łatwa pielęgnacja i duża odporność.
• Idealne uzupełnienie jesiennych rabat i ogrodów naturalistycznych.

Czytaj też:
By marcinki kwitły do listopada. Zastosuj prosty trik