Nowoczesna boazeria angielska. Zobacz, jak zrobić modne panele ścienne

W Polsce boazeria kojarzy się z okresem PRL, być może dlatego na jej powrót musieliśmy dłużej poczekać (na Zachodzie moda na nią przyszła o wiele wcześniej). Ale w końcu ten trend dotarł i do nas! Nie są to jednak znane z przeszłości listewki pokrywające ściany od podłogi do sufitu i upodabniające mieszkanie do leśniczówki, lecz lamperie w stylu angielskim.

Pokrywa się nimi tylko część ściany, są eleganckie, stylowe i pasują do wnętrz w różnym stylu. To dobry sposób na odświeżenie aranżacji mieszkania lub tylko jednego pomieszczenia. Boazeria jest dekoracją, ale także dodatkową izolacją termiczną (historycznie ocieplanie murowanych i kamiennych domów było jej podstawową funkcją). Stanowi również zabezpieczenie ściany, co jest szczególnie ważne w ruchliwych miejscach, np. w korytarzu lub kuchni. Co więcej – jest tyle wariantów boazerii angielskiej, że każdy może może wybrać coś na własną kieszeń.

Boazeria angielska – co to takiego?

To okładzina ścienna, najczęściej wykonana z drewna. Ale jak odróżnić boazerię angielską od dajmy na to francuskiej czy jakiejkolwiek innej?

• Boazeria angielska, która jest dziś najpopularniejsza w aranżacji wnętrz sięga mniej więcej 1/3 wysokości ściany. Są oczywiście również boazerie wyższe – dawniej wyspiarze pokrywali dębem całe ściany, a nawet sufity, ale ten rodzaj okładziny nie przystaje do współczesnych warunków. Zresztą już pod koniec XIX wieku był uznawany za ponury anachronizm. Polecamy lekturę książki "Trzech panów w łódce nie licząc psa" autorstwa Jerome K. Jerome, gdzie w humorystyczny sposób poruszony jest wątek starego rzeźbionego dębu. Nie zdradzimy nic więcej, żeby nie psuć Wam zabawy!
• W przeciwieństwie do boazerii francuskiej, angielska jest prostsza i bardziej masywna.
• Składa się z szerokiej listwy przypodłogowej, wąskiej listwy wieńczącej i wypełnienia.
• Najbardziej charakterystyczne wypełnienia to: boazeria płycinowa (płaskie, prostokątne panele przedzielone pionowymi szprosami), boazeria kasetonowa (wypukłe, prostokątne panele przedzielone pionowymi szprosami), boazeria panelowa (pionowe wąskie deseczki z ozdobnymi krawędziami).

Boazeria angielska do przedpokoju i innych pomieszczeń

Pod względem funkcjonalnym – do wszystkich, także mokrych, tyle że tam powinna być odporna na wilgoć. Jeśli zaś idzie o stylistykę, to zastosowanie boazerii angielskich jest nieco bardziej ograniczone. Sprawdzi się oczywiście w we wnętrzach stylowych, inspirowanych angielską wsią. Warto jednak zachować dyscyplinę – można mieszać inspiracje z różnych stron świata, ale ostrożnie.

Boazeria angielska pasuje do estetyki krajów, w których... jest zimno. Polubi się z klasycznym i nowoczesnym stylem skandynawskim, nieźle wkomponuje się w tradycyjne dworkowe i mieszczańskie wnętrza polskie. Ale do stylu np. inspirowanego krajami basenu morza śródziemnego lepiej będą pasowały boazerie delikatniejsze.

I jeszcze jedno – boazeria angielska jest czymś w rodzaju lamperii, dzieli ścianę w poziomie. Może poprawić proporcje wnętrza, np. gdy jest zbyt wysokie, ale może też sprawić, że będzie się wydawało mniejsze niż w rzeczywistości. Jak podejść do tego problemu?

• W dużych i wysokich pomieszczeniach boazeria może być w kontrastowym kolorze w stosunku do ściany wyżej – mieć barwę ciemnego drewna, butelkowej zieleni czy granatu.
• W mniejszych pomieszczeniach o standardowej wysokości można ją pomalować na ten sam, jasny kolor co reszta ścian lub zróżnicować obie powierzchnie, ale subtelnie.

Boazeria angielska do łazienki

Łazienka z boazerią angielską będzie stylowa, elegancka i przytulna, z przestrzeni czysto użytkowej zmieni się w pokój kąpielowy (nawet mała). Ale pojawia się problem odporności na wilgoć.

Można zastosować odpowiednio zaimpregnowane drewno, ale to znacząco podniesie koszty. MDF, nawet zielony, czyli teoretycznie odporny na wilgoć również wymaga dokładnego zabezpieczenia.

Najlepszym rozwiązaniem będą więc panele ceramiczne inspirowane boazerią angielską. Kładzie się je jak zwykłe płytki łazienkowe na klej. Dobrze wybrać takie, które mają nawis maskujący fugę. Kafelki imitujące boazerią angielskiej sprawdzą się także w korytarzu i w kuchni.

Z czego zrobiona jest boazeria angielska?

Tradycyjne panele angielskie wykonane są z drewna, najczęściej dębowego (angielski termin "wainscoting" wywodzi się od rodzaju deski wykonanej ze starszych, wolno rosnących, pozbawionych sęków drzew). Ale ponieważ jest to materiał drogi, a także dlatego, że podstawową funkcją boazerii jest dziś dekoracja, a nie zabezpieczanie wnętrza przed chłodem, można z powodzeniem zastąpić drewno płytą MDF. Czym się różnią?

Nowoczesna boazeria drewniana idealna do zabytkowych wnętrz

Drewno ma same zalety i tylko jedną wadę – gotowa boazeria drewniana to spory wydatek (około 1000 zł za metr bieżący, na zamówienie jeszcze więcej). Kiedy warto go ponieść? Jeśli urządzamy stary dom, którego wnętrza mają być zaaranżowane w klasycznym stylu – antykami, kryształowymi lustrami i obrazami przodków nad kominkiem (który powinien być murowany, żadna atrapa!) nie ma sensu iść na kompromisy. Drewno daje gwarancję autentyczności, jego zamienniki będą zgrzytać. Także w kamienicach i wiejskich domach ten materiał będzie najlepszym wyborem. I to na lata! Zaletą boazerii drewnianej jest również to, że można ją w nieskończoność odnawiać.

Boazeria angielska – MDF do współczesnych mieszkań

Wykonana z płyty meblowej boazeria angielska to dobry pomysł do mieszkań w nowym budownictwie, gdzie stylistyczna dosłowność nie jest konieczna. Sprawdzi się we wnętrzach zaaranżowanym w stylu eklektycznym (mieszanka różnych inspiracji), klasycznym, ociepli minimalizm.

MDF to materiał stosunkowo tani, lekki i łatwy w obróbce. Jest też dość wytrzymały, więc sprawdzi się w ruchliwych miejscach takich jak korytarz. Metr bieżący dobrej jakości boazerii z MDF kosztuje około 200 zł.

Jak tanio zrobić boazerię angielską?

Kupienie gotowej boazerii jest rozwiązaniem najłatwiejszym – składa się ją jak z klocków lego, poszczególne elementy łącząc na pióro wpust. W komplecie są też listwy dolna i górna, a także narożniki. Przy odrobinie pomysłowości i umiejętności technicznych można jednak samemu wykonać tańszą wersję takiej dekoracji.

Wersja łatwiejsza to przyklejenie do ściany styropianowych listew w taki sposób, by utworzyły odpowiedni wzór, a potem pomalowanie ich na wybrany kolor. Wersja nieco trudniejsza to ułożenie wzoru z drewnianych listewek. Tu wyzwaniem może być montaż – na klej nie zawsze jest to możliwe, wiele zależy od podłoża – jeśli jest stabilne to można spróbować. Przykręcanie listewek do ściany wiąże się z koniecznością zamaskowania wkrętów (można je zaszpachlować gotową masą do drewna, do kupienia w marketach budowlanych). Trzeba też pamiętać o tym, że w narożnikach listewki powinny być precyzyjnie przycięte pod kątem.

Jak zaaranżować wnętrze z boazerią angielską?

Możliwości jest wiele! Można pomalować boazerię na kolor ścian lub skontrastować obie powierzchnie. Modne kolory to zieleń, granat, ceglana czerwień i bardzo popularna ostatnio biel. Bywają też boazerie malowane na szaro, czarno lub w kolorach ziemi. Rzadko natomiast zostawia się ją w naturalnym drewnie – wiele osób uznaje, że daje to zbyt staroświecki efekt, poza tym optycznie zmniejsza wnętrze. Taka boazeria dobra jest do pałacyku myśliwskiego lub wiejskiej rezydencji, ale kto z nas ma taką nieruchomość?

Jeśli boazeria i ściana są w tym samym kolorze, można zróżnicować wykończenie – na dole z połyskiem, na górze matowe. Bardzo angielskim rozwiązaniem są boazerie uzupełnione tapetą, najlepiej kwiecistą.

Należy też pamiętać o innych elementach stolarskich – drzwiach, oknach i podłogach. Drewniana boazeria angielska będzie dobrze wyglądała z podłogą kamienną lub gresową imitującą kamień, z surowymi deskami lub posadzką z cegieł. Boazeria z MDF z drewnianym parkietem, płytkami ceramicznymi, puszystymi wykładzinami dywanowymi. Gładkie nowoczesne drzwi można stylistycznie związać z boazerią, dodając wokół nich ozdobną opaskę.

Czytaj też:
Lamperia znów modna! Z czego i jak zrobić dekorację ściany?Czytaj też:
Stylowe mieszkanie pod patronatem króla Jerzego