Kalina doskonale znana jest w Polsce i na półkuli północnej Europy, wszędzie tam, gdzie występuje klimat umiarkowany. Jednak nie jest krzewem takim jak wszystkie inne. Czają się w niej tajemne moce. Kalina zajmuje szczególne miejsce w kulturze ludowej krajów słowiańskich. Można ją spotkać w ludowych piosenkach, literaturze i w obrzędowości. Kalina związana była w mitologii słowiańskiej z kultem słońca, Była nietykalna, święta. Uważano ją też za symbol niewinności, młodości i nieśmiertelności. Sadzono ją przy grobach młodych ludzi. Czerwone owoce kaliny były symbolem kropel krwi.
Jeśli zapytamy się naszych prababć i babć, powiedzą nam, że kalina ma magiczne moce. Pod kalinami chroniono się w czasie burzy z piorunami. Gwarantowała bezpieczeństwo. Sadzono ją również przy płotach: w okolicy bramek i furtek, by chroniła domostwo przed demonami i złymi mocami.
Kaliny uważano za święte rośliny. Nie można było ich zrywać, ścinać, niszczyć. Ten, kto to zrobił, miał zagwarantowane nieszczęście: ciężką chorobę, śmierć dziecka, głód. W niektórych regionach nie można było kaliny nawet wąchać. Miała bowiem moc łączenia światów umarłych i żywych.
Kalina, jak ją rozpoznać?
Kalina to krzew, który ma prawie 200 gatunków! Możemy ją znaleźć w ogrodach, w parkach i na osiedlach. Poszczególne odmiany kalin bardzo się od siebie różnią. Możemy jednak wypunktować ich wspólne cechy:
- Wysokość od 1 do 5 metrów,
- krzew, który mocno się rozkrzewia,
- ma dekoracyjne kwiaty, które układają się najczęściej w kulisty kształt (bywają również płaskie),
- kolory kwiatów to: biały, różowy, fioletowy, zielony i bordowy,
- gdy kwiaty przekwitną, pojawiają się jagody.
Niektóre kaliny zrzucają jesienią liście, a niektóre są zimozielone. Kalina dobrze wygląda jak solistka na pięknie utrzymanym trawniku. Można z kalin tworzyć również żywopłoty.
Najpopularniejsze odmiany kaliny
Jak już pisaliśmy, znanych jest bardzo wiele odmian kaliny. Zajmiemy się dziś tymi, które są najczęściej spotykane w Polsce.
Kalina koralowa
Odmianę kaliny koralowej możemy bardzo często spotkać w ogródkach wiejskich i ogrodach przydomowych w miastach. Rośnie również w naturalnych warunkach na terenie naszego kraju. Kaliny te osiągają wysokość od 3 do 4 metrów. Ślicznie wyglądają w formie małych drzewek, muszą być jednak przywiązane do palików. Liście kaliny koralowej są szerokojajowate. Ich spodnia strona jest zielono-niebieska, pokryta włoskami. Jesienią przybierają czerwono-purpurową barwę.
Kwiaty tej odmiany są zebrane w kuliste kwiatostany o średnicy o 8 do 12 cm. Rozwijają się w połowie maja i kwitną w czerwcu. Najpierw są biało-zielone, później śnieżnobiałe, a tuż przed przekwitnięciem – różowawe. Gdy kwiaty przekwitną, na krzewie pojawiają się czerwone kulki owoców. Kalina koralowa jest znana ze swoich właściwości. Wszystkie jej części zawierają flawonoidy, związki fenolowe, pektyny i garbniki.
Kalina koralowa oczywiście lubi glebę żyzną i wilgotną, jednak ogrodnicy podkreślają, że spokojnie poradzi sobie na mniej żyznym i suchszym podłożu. Odczyn pH gleby dla kaliny nie ma znaczenia. Kalina najładniej kwitnie na stanowisku słonecznym. Możemy ją jednak posadzić również w półcieniu. Jest wytrzymała na mróz i zanieczyszczenia powietrza.
Kalina koralowa ślicznie wygląda jako soliter na zadbanym trawniku. Nie wymaga cięcia. Starsze egzemplarze można odświeżyć, przycinając roślinę na wysokości 30 cm od gruntu. Roślina ta wydaje odrosty korzeniowe.
Kalina koreańska
Jak sama nazwa wskazuje, pochodzi z Półwyspu Koreańskiego. Tworzy szerokie krzewy o regularnym kształcie i wysokości ok. 1,5 metra. Ta odmiana rośnie powoli. Ma liście prawie kuliste, o długości do 10 cm. Kwiaty na początku są różowe, potem różowo-białe o średnicy 1,5 cm, przyjemnie pachną, zebrane są w półkoliste baldachy (średnica do 7 cm). Kwitnie wraz z rozwojem liści: kwiecień-maj. Kalina koreańską sadzi się w małych grupach w eksponowanych miejscach.
Kalina praska
Powstała w latach 50. XX wieku. Nie jest duża, osiąga 2,5 metra wysokości, nadaje się do uprawy w donicach. Ma biało-różowe kwiaty i atrakcyjne, pomarszczone liście. Jest mrozoodporna. Kalina praska preferuje słoneczne i półcieniste stanowiska. W miesiącach letnich nawadnianie gleby będzie konieczne.
Kalina sztywnolistna
W naturze rośnie w Chinach. W naszym klimacie nie rośnie dziko. To gatunek zimozielony, lecz nie odporny na mróz, uprawia się go na zachodzie i południu Polski. Dorasta do 3 metrów wysokości i kwitnie w kwietniu i maju. Ma dekoracyjne liście. Można ją uprawiać w zacienionych miejscach, nie wymaga słonecznego stanowiska. Żyzna i próchnicza gleba to w jej przypadku podstawa.
Kalina hordowina
To drugi gatunek kaliny, który w Polsce rożnie w naturalnych warunkach. Dorasta nawet do 5 metrów wysokości. Ma zielone, jajowate liście i kwitnie na biało w czerwcu. Nie jest to gatunek zimozielony. Kalina hordowina preferuje stanowisko słoneczne lub półcieniste. Nie przeszkadza jej wiatr. Średnio znosi mróz, więc najlepiej uprawiać ją na południu i zachodzie Polski. Gleba dla tego gatunku powinna być gliniasta, a podłoże stale wilgotne.
Czytaj też:
Jeśli chcesz, by twój ogród był jak z bajki, posadź jaśminowiec. Ten krzew sam rośnieCzytaj też:
Czerwiec w ogrodzie. Sprawdź, czy robisz wszystko jak trzeba