Przyjemska w krytyczny i zaangażowany sposób komentuje przeobrażenia polskiego krajobrazu potransformacyjnego: realnego i symbolicznego. Na początku lat 90. XX wieku — niemal dekadę przed socjologami i badaczami kultury — odkryła, jak wielkie znaczenie we współczesnym świecie mają marka i logo.
Na początku lat 90., w odpowiedzi na procesy transformacyjne, artystka podjęła próbę podsumowania kwestii konsumpcji, sięgając po nową wtedy w Polsce technikę wielkoformatowej fotografii reklamowej.
W cyklu „Metki” skutecznie wyraziła znaczenie brandingu, w pracach z cyklu „Kosmetyki” połączyła najnowsze trendy konsumpcji, z kolei cykle miejskich fotografii i obrazów to „naddokumentacja” współczesnych przekształceń architektury. Od roku 2000 Przyjemska tworzy artystyczny komentarz do konsumpcyjnego kapitalizmu, poszukując awangardy wolnej od dydaktyzmu i elitaryzmu. Jej prace są ironiczne, bliskie trzeciej fali feminizmu. Artystka zaprasza nas do świata neoliberalnej rozkoszy, a jej sztuka mówi coś więcej niż klasyczna sztuka krytyczna. Rozpoznajemy w niej siebie samych, nie tylko na zewnątrz towarowej ekonomii, ale również w jej centrum.
Galeria:
Wystawa Marioli Przyjemskiej, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki
Artystka obecna na polskiej i zagranicznej scenie artystycznej dotychczas nie zajęła należnego jej miejsca w kanonie współczesnej sztuki, choć pojawiała się na ważnych wystawach zbiorowych w Polsce i na świecie, a po jej monograficznej wystawie w CSW Zamek Ujazdowski w 1995 roku pokazane tam prace zostały zakupione do kolekcji galerzysty Erica Francka.
Prezentacji towarzyszy bogato ilustrowana publikacja w języku polskim i angielskim z tekstami krytycznymi o sztuce Marioli Przyjemskiej autorstwa Camili McHugh, Izabeli Kowalczyk, Doroty Jagody Michalskiej, Ewy Majewskiej i Ewy Opałki oraz kalendarium życia i twórczości.
Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki
Mariola Przyjemska. Konsumpcja, konstrukcja i melancholia
kuratorki: Ewa Majewska, Ewa Opałka