Szafirki – posadź teraz, wiosną wyrośnie z nich niebieski „dywan”

Szafirki – posadź teraz, wiosną wyrośnie z nich niebieski „dywan”

Dodano: 
Szafirki mogą rosnąć w niewielkich kępach, na obrzeżach ścieżek lub tworzyć niebieskie kobierce
Szafirki mogą rosnąć w niewielkich kępach, na obrzeżach ścieżek lub tworzyć niebieskie kobierce Źródło:Pexels / Nikolett Emmert
Szafirki sadzi się do gruntu jako jedne z ostatnich roślin cebulowych. Nie mają dużych wymagań glebowych, szybko się rozrastają. Jeśli chcesz mieć wiosną niebieski „dywan” w ogrodzie, do dzieła!

Szafirki (Muscari) to cebulowe rośliny naturalnie występujące w południowo-wschodniej Azji, północnej Afryce i cieplejszych rejonach Europy. W Polsce nie ma dziko rosnących szafirków, za to są popularne jako rośliny ogrodowe – kwitną w kwietniu oraz ozdobne doniczkowe, głównie w okresie Wielkanocy (szafirki świetnie nadają się do pędzenia, co pozwala uzyskać kwiaty na z góry założony termin).

Szafirki mają małe, kubkowate kwiatki zebrane w ścisłe groniaste kwiatostany. Najczęściej spotykane szafirki to niebieskie, ale są odmiany o białych, różowych, fioletowych, a nawet purpurowych kwiatkach. Szafirki doskonale nadają się do ogrodów skalnych i naturalistycznych, a także do tworzenia dużych niebieskich plam na rabatach kwietnych.

Jak wyglądają cebule szafirków?

Cebule szafirków są zaskakująco duże jak na tak małe kwiatki. Wielkością przypominają orzech włoski, są kuliste, białe z odcieniem żółtego, zwykle okryte suchą łuską. Przy piętce tworzą się liczne cebule przybyszowe, co sprawia, że szafirki błyskawicznie się rozrastają.

Kiedy sadzić szafirki?

Szafirki sadzi się jako jedne z ostatnich roślin cebulowych, bo do końca października (przy ładnej pogodzie nawet na początku listopada). Szafirki dość szybko wypuszczają listki, a nie powinno się to stać przed zimą, bo wtedy mogą przemarznąć.

Jak sadzić szafirki?

Szafirki sadzimy na głębokość równą trzykrotnej wielkości cebuli, w odstępach ok. 8 cm. Szafirków nie wykopuje się z ziemi po kwitnieniu, zostają w ziemi na wiele lat. Po jakimś czasie, gdy za mocno się rozrosną i zagęszczą, można je wykopać (czerwiec) i przechować do jesieni w przewiewnym pomieszczeniu o temperaturze 17-20 stopni Celsjusza. Zwykle robi się to co 5-7 lat.

Gleba i stanowisko dla szafirków

Szafirki nie mają dużych wymagań glebowych, urosną na każdym podłożu, z wyjątkiem suchego i jałowego. Lubią odczyn od lekko kwaśnego do obojętnego (pH 6-7). Jednorazowe zasilenie nawozem wieloskładnikowym na wiosnę wystarczy, można też wtedy dać im trochę obornika. Szafirki dobrze rosną na stanowiskach słonecznych i w półcieniu.

Czy szafirki trzeba okrywać na zimę?

Ze względu na chłód nie trzeba ściółkować szafirków, nawet świeżo posadzone cebulki przetrwają mrozy. Jeśli jednak rzucisz na nie trochę ściółki, np. zgrabionych liści lipy,trawy lub słomy, zatrzymasz w glebie wilgoć, a to pozwoli wiosną szybciej „wystartować” szafirkom. Można też posadzić szafirki pod drzewem, które zrzuca na zimę liście i to wystarczy.

Czytaj też:
Kiedy sadzić cebulki tulipanów do gruntu? Termin się zbliża!
Czytaj też:
Kamasja – posadź w październiku, wiosną obsypie się kwiatami