Przez lata najpopularniejszym rozwiązaniem było wykładanie ściany nad blatem roboczym płytkami ceramicznymi. I tak jest do tej pory, choć i tu trendy się zmieniają. Układa się na przykład pojedynczy pas z kafli wielkoformatowych, wykorzystując do tego zaledwie kilka sztuk. Ponieważ coraz częściej rezygnuje się z górnych szafek, ściana z płytkami bywa wieńczona gzymsem lub półką. Ale są też inne możliwości wykończenia ściany w kuchni, na przykład z użyciem coraz popularniejszych paneli. Są wykonane z wielu materiałów o różnorodnych właściwościach oraz montowane na kilka sposobów, na łaty (listewki przymocowane do ściany), kołki dystansujące, klej montażowy.
Szklane panele nad kuchenne blaty
Panele szklane wykonuje się je najczęściej ze szkła hartowanego albo ze szkła zbrojonego (gdy chcemy osiągnąć efekt loftu). Szkło mocuje się na kołkach dystansujących je od ściany albo bezpośrednio na jej powierzchni. Pierwszy sposób pozwala na wyeksponowanie tego, co pod spodem: surowych cegieł, tynku strukturalnego, wzorzystej tapety oraz ułatwia zmianę aranżacji. Wystarczy odkręcić szkło i wymienić tło. Drugi wariant wymaga idealnie gładkiej powierzchni, im większy rozmiar panelu tym istotniejsze jest odpowiednie przygotowanie podłoża. Są różne rodzaje wykończenia szkła.
Szkło może być barwione w masie, jednostronnie lakierowane (lacobel) lub laminowane folią z nadrukiem (takie szkło składa się z kilku warstw, jest trwałe, a jeśli zostanie stłuczone, to pęka, a nie rozpada się na wiele drobnych kawałków, folia ma też właściwości poprawiające akustykę). Bywają też panele produkowane metodą mieszaną, np. laminowane szkło lacobel. Wzór można też wydrukować bezpośrednio na szkle. Innym sposobem naniesienia rysunku jest piaskowanie. Firmy, które wykonują takie usługi mają zwykle katalog wzorów i kolorów, z którego można skorzystać. Oferują też tworzenie indywidualnych grafik, np. ze zdjęcia. W przypadku wyboru przeziernych paneli szklanych należy zwrócić uwagę na zawartość żelaza w szkle – zwykłe szkło float ma większą zawartość żelaza, które daje zielonkawe zabarwienie, natomiast szkło z mniejszą zawartością żelaza nosi nazwę optiwhite i ma większą przejrzystość i jest pozbawione zielonej poświaty. Szklane panele ścienne myje się zwykłym płynem do szyb.
Laminowane panele ścienne do kuchni
Panele laminowane wykonywane są głownie z płyt MDF pokrywanych okleiną. Przez lata był to materiał pogardliwie nazywany paździerzem, ale ostatnie lata przyniosły skok technologiczny, dzięki któremu tzw. laminaty stały się estetycznym i trwałym materiałem wykorzystywanym do budowy mebli, nie tylko kuchennych, a także elementów wykończeniowych, np. paneli ściennych. Wybór oklein jest ogromny, od gładkich jednokolorowych, przez wzorzyste (jodełki, cegiełki, heksagony), odwzorowujące rysunki naturalnych materiałów (drewna, kamień itp.), po drukowane w dowolne wzory. Panele ścienne laminowane są materiałem gotowym – nie trzeba ich malować, lakierować, czy stosować specjalistycznych środków do pielęgnacji. Wystarczy woda z płynem do naczyń.
Drewniane panele ścienne nad blat
Drewniane panele są wymagające – trzeba je zabezpieczać lakierem lub olejem. Pierwszy sposób wykańczania drewna jest coraz mniej popularny, dziś częściej drewno pokrywa się olejem. Jak często należy to robić? Na początku co trzy miesiące, później co pół roku lub co rok. Wystarczy prosty test: jeśli krople wody się utrzymują się na drewnianej powierzchni (bądź w przypadku paneli ściennych spływają z niej), to znaczy, że jeszcze można poczekać. Gdy drewno chłonie wodę – koniecznie trzeba olejować. Olej wchłania się od kilku do kilkunastu godzin – dopóki to się nie stanie, trzeba uważać z otwartym ogniem. Po wchłonięciu powierzchnię należy wypolerować, a potem (choć to już nie jest konieczne) zabezpieczyć woskiem. Olejowanie pogłębia naturalny kolor drewna, można też użyć oleju barwionego. Rodzime gatunki drewna jak dąb czy jesion dobrze wyglądają w połączeniu z bielą i czernią, z modnymi dziś ciemnymi zieleniami i błękitami.
Panele ze spieków kwarcowych
Spieki kwarcowe są trwałe, odporne na zadrapania, wilgoć i uderzenia, nie przywiera do nich brud. Mają twardą, pozbawioną porów powierzchnię i dostępne są w wielu wzorach. Czym jest spiek kwarcowy? To kompozycja naturalnych materiałów, np. kwarcu, iłów łupkowych, skał granitowych i pigmentów ceramicznych. Granulat najpierw jest prasowany, następnie spiekany w temperaturze 1200 stopni. Powstałe w ten sposób płyty mogą mieć zaledwie 3 mm grubości, można je precyzyjnie przycinać, ale wymagają przy tym ostrożności.
Panele z konglomeratu kwarcowego
Konglomerat kwarcowy powstaje, gdy składniki mineralne (około 95 proc.) zostaną połączone żywicą poliestrową i barwnikami, po czym odpowiednio uformowane. Powierzchnia konglomeratu może być gładka, chropowata lub z fakturą. Najpopularniejsze są konglomeraty granitowe i marmurowe. To materiał odporny, trwały, nie chłonący zapachów. Jest łatwiejszy w obróbce od spieku kwarcowego, a także sporo tańszy. W zależności od jakości i marki, nawet o połowę.
Betonowe panele ścienne do kuchni
Panele ścienne wykonane z betonu były szalenie popularne kilka lat temu – upowszechniły się wraz z modą na styl loftowy. Beton można nanieść bezpośrednio na ścianę, wypolerować i zaimpregnować lub skorzystać z gotowych modułów. Dziś beton wypierają inne materiały, ale wciąż ma zwolenników, zwłaszcza że na rynku pojawiły się atrakcyjne panele 3d wykonane z betonu architektonicznego. Gorący trend to kanelury lub ryflowania, czyli powierzchnie żłobione w pasy. Popularne są też przestrzenne płytki betonowe, geometryczne, np. w kształcie heksagonów, połówek pastylek. Dzięki nim można osiągnąć oryginalny wygląd kuchni, trzeba jednak rozważnie wybrać wzór, pamiętając o konieczności czyszczenia ściany. Beton ma dodatkową zaletę – o ile jest gładki, stanowi doskonały podkład dla innych materiałów. Gładką betonową ścianę można pomalować, pokryć tapetą, przykleić do niej szkło.
Panele ścienne ze stali
Stal nierdzewna na ścianie to również rozwiązanie pasujące do loftów, ale równie dobrze komponuje się ze stylem z angielska nazywanym country modern. To solidna powierzchnia, którą można zabezpieczyć ścianę nad kuchenką lub położyć nad całym ciągiem roboczym. W marketach budowlanych i popularnych sklepach meblowych są dostępne panele stalowe różnej wielkości i rozmaicie wykończone. Mogą mieć wygląd industrialny, ale też powierzchnię z efektem np. szczotkowanej miedzi lub złota. Panele stalowe należy montować zgodnie z zaleceniami producenta.
Panele ścienne akrylowe
Płyty akrylowe są tanie, lekkie, łatwe w montażu, producenci oferują szeroki wybór kolorów i wzorów. Ale mają też szereg wad. Przede wszystkim nie można ich stosować w pobliżu źródeł ciepła – przy kuchence gazowej, indukcyjnej czy elektrycznej. To nie wyklucza stosowania paneli akrylowych w kuchni, ale bardzo je ogranicza. Akrylem można na przykład wyłożyć ścianę nad zlewozmywakiem czy nad blatem roboczym z wyłączeniem płyty kuchennej. Akryl nie jest zbyt trwały, ma skłonność do pękania i kruszenia się. Ale powierzchnię akrylową można poddać renowacji (tak jak akrylową wannę). To materiał do pomieszczeń nie eksploatowanych zbyt intensywnie – sprawdzi się nad blatem roboczym, na którym przygotowuje się kanapki i sałatki.
Panele ścienne z PCV
Na początek wyjaśnienie – nazwy PCW (od polskiego polichlorek winylu) i PVC (od angielskiego polyvinyl chloride) oznaczają to samo, ale najczęściej spotykany jest skrót PCV, który prawdopodobnie powstał w wyniku pomieszania obu form. Panele ścienne z płyt PCV są lekkie, proste w montażu, stosunkowo tanie. Można ich używać na całej długości blatu roboczego, także w pobliżu kuchenki gazowej. Panele PCV występują w dużych taflach, ale mogą mieć też formę kafelków mocowanych na klej. Mają rozmaite kolory i wzory, od gładkich po drukowane w dowolne wzory lub imitujące drewno czy kamień.
Kamienne panele ścienne do kuchni
To zdecydowanie najkosztowniejsze rozwiązanie. Kamienne płyty są ciężkie, wymagają specjalistycznego montażu. Są też zdecydowanie najgrubsze – trudno przyciąć kamień w slaby cieńsze niż 3 cm, trzeba o tym pamiętać, wymierzając miejsce na zabudowę kuchenną. Kamień, nawet zaimpregnowany ma właściwości chłonne, jego pielęgnacja wymaga regularnego stosowania odpowiednich dla danego rodzaju materiału preparatów. I trzeba się liczyć z tym, że będą powstawały plany – dla niektórych naturalne patynowanie materiału jest zaletą, a ślady np. z czerwonego wina przywołują wspomnienia. Kamienne panele pięknie prezentują się w kuchniach tradycyjnych, obszernych, wypełnionych masywnymi drewnianymi meblami. Warto przy tym zastosować ten sam rodzaj kamienia zarówno na blatach, jak i jako okładzinę ścian.
Nowością jest fornir kamienny, inne określenia to tapeta kamienna, tapeta z kamienia lub kamień w rolce. Jest to materiał elastyczny, na bawełnianej macie wzmocnionej włóknem szklanym jest cienka na ok. 1,5–2 mm warstwa kamienia. Fornir można przycinać nożyczkami. Mocuje się go do ściany jak tapetę, na klej. Impregnuje i pielęgnuje preparatami do kamienia. Fornir kamienny o wymiarach 120 x 60 cm kosztuje ok. 200–300 zł.
Komentarze