Tawuła szara to bardzo często spotykany w Polsce krzew. Pojawia się nie tylko w ogrodach, lecz również na osiedlach, między blokami. To dobrze, bo kwitnie wcześnie i obok kwiatów cebulowych zwiastuje nadejście wiosny.
Do rodzaju tawuła (Spiraea) należy wiele wartościowych krzewów ozdobnych, chociaż w ogrodach nie zawsze zajmują poczesne, należne im miejsce. Liczne gatunki charakteryzują się tym, że kwitną wcześnie i bardzo bujnie. Te odmiany i gatunki, które kwitną na wiosnę, mają zwykle białe kwiaty. Te natomiast, które kwitną latem – różowe, o zróżnicowanym nasileniu koloru. Krzewy te różnią się również pokrojem oraz wysokością. Większość odmian jest odporna na mróz oraz nie ma specjalnych wymagań glebowych. To dobry krzew, jeśli ktoś nie ma zbyt wiele czasu na prace ogrodnicze.
Najpopularniejsze odmiany tawuły szarej
Jak już pisaliśmy, do rodzaju tawuł należy wiele pięknych i wartościowych krzewów ozdobnych. Do najpopularniejszych z nich należą:
- Tawuła wczesna – krzew o luźnym pokroju i łukowato wygiętych cienkich pędach. Kwitnie na biało bardzo wcześnie, bo na przełomie kwietnia i maja. Osiąga wysokość do 1,5 metra. Najlepiej kwitnie na stanowiskach słonecznych, na glebach lekkich.
- Tawuła van Houtte'a – krzew o wysokości 2 metry, ma gęste pędy łukowato wygięte. To bardzo bujna roślina. Jesienią przybiera barwę żółtą i pomarańczowo-czerwoną. Ma białe kwiaty o średnicy ok. 1 cm. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Wymaga gleb żyznych i wilgotnych.
- Tawuła drobna – krzewy jej są niskie, osiąga wysokość do 75 cm. Nadaje się do tworzenia niskich żywopłotów o charakterze obwódek. Jest odporna na mróz i zanieczyszczenia powietrza.
- Tawuła japońska – krzew wyprostowany, szeroki o wysokości do 1,5 m. Ma drobne, różowe kwiaty. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Wymaga dobre gleby i corocznego przycinania.
- Tawuła szara – ma białe kwiaty i kwitnie bardzo obficie na początku maja. I właśnie tą odmianą zajmiemy się dziś bliżej.
Tawuła szara nie jest skomplikowana w uprawie
Tawuła szara (Spirea cinerea) to mało wymagający krzew, zapewne stąd jego szalona popularność. Jednak nie jest tak, że możemy pozostawić go zupełnie samopas. Tawuła szara to najpopularniejszy gatunek tego krzewu ozdobnego. Inna jego nazwa to tawuła norweska. Czasem określana jest również mianem białej.
Tawuła szara ma bardzo dekoracyjny pokrój. Jest gęsta, a jej pędy wyginają się z wdziękiem. Kwitnie w kwietniu i maju na biało, wtedy wygląda najpiękniej. Ma bardzo liczne i drobne kwiatki zebrane w baldachogrona. Najpowszechniej sadzoną jej odmianą Grefsheim. Charakteryzuje się kulistym pokrojem. Osiąga nawet 2 metry wysokości i szerokości. Poza tym odmiana ta jest bardzo odporna i dobrze się adaptuje praktycznie do każdych warunków. Możemy ją z powodzeniem sadzić prawie wszędzie, w każdym ogrodzie czy na miejskim skwerku.
Jeśli chodzi o stanowisko, to tawuła szara nie ma wymagań. Poradzi sobie zarówno w zasadowej, jak i kwaśnej glebie. Oczywiście, w żyznej glebie będzie kwitła wyjątkowo obficie, lecz nie jest ona warunkiem absolutnie koniecznym. To, na co trzeba uważać przy uprawie tawuły szarej to odpowiedni drenaż podłoża.
Tawułę możemy posadzić o dowolnej porze, od kwietnia do października. Sadzonki sprzedawane są bowiem w pojemnikach i dobrze się przyjmują. Ogrodnicy radzą, by tawułę szarą sadzić pojedynczo, jako soliter, bowiem niespecjalnie dobrze znosi konkurencję innych roślin. Dlatego także bardzo istotne w przypadku jej uprawy jest jej regularne odchwaszczanie. Z tego powodu tawułę warto obsypać drobnymi białymi kamyczkami, które przy okazji przytrzymają wilgoć, ponieważ zapobiegnie parowaniu wody.
Tawułę nawozimy tylko raz w ciągu roku, optymalną do tego porą jest wczesna wiosna. Najlepsze nawozy dla tej rośliny to nawozy mineralne z małą ilością azotu.
Jak ciąć tawułę szarą?
Intensywne cięcie jest warunkiem obfitego kwitnienia rośliny. Dlatego należy robić to systematycznie i bez sentymentów. Po posadzeniu rośliny, w listopadzie lub w marcu skracamy gałązki o dwie trzecie. Spowoduje to rozgałęzianie się krzewu od podstawy. W roku posadzenia rezygnujemy więc z kwitnienia na rzecz odpowiedniego uformowania krzewu.
W kolejnym roku, po kwitnieniu (w maju lub czerwcu) skracamy gałązki, które kwitły kilka centymetrów nad młodym pędem bocznym. Skracamy o połowę silne gałązki przynasadowe, które nie kwitły i usuwamy najsłabsze. Uwaga, nie tniemy delikatnych pędów, które wyrosły tej wiosny.
W kolejnych latach tniemy tawułę szarą po kwitnieniu. Skracamy gałązki, które kwitły, nad pędem bocznym, możliwie jak najniżej. Skracamy o połowę silne gałązki u podstawy krzewu. Zagwarantuje to wydanie licznych pędów bocznych, które zakwitną za rok.
Czytaj też:
Tajemniczy i pełen zagadek. Mazurski ogród z labiryntemCzytaj też:
Kiedy ciąć bukszpan? Sprawdź, by nie przegapić odpowiedniego momentu