Żywopłot z laurowiśni (Prunus laurocerasus) podobnie jak szpaler tui da efekt zielonej ściany, ale bardziej dekoracyjnej i ładniej wpisującej się w nasz krajobraz (tuje to import z Ameryki, gdzie rosną w lasach jako wysokie drzewa; dowiedzcie się, dlaczego w ogrodzie nie warto sadzić tui). Laurowiśnia pochodzi z Kaukazu, kilkaset lat temu przyjęła się na Bałkanach, a stamtąd rozprzestrzeniła się na pozostałe tereny Europy (poza krajami Nordyckimi, gdzie jest dla niej za zimno). Laurowiśnia jest zimozielona, to znaczy że nie traci liści przez cały rok, ma niewielkie wymagania dotyczące gleby i pielęgnacji. Większość odmian laurowiśni szybko rośnie (od 15 do 60 cm na rok) i równomiernie się zagęszcza, co sprawia że świetnie nadaje się na żywopłoty. Cięcie formujące przeprowadza się od maja do czerwca.
Jak wygląda laurowiśnia?
Przypomina drzewka laurowe (Laurus nobilis) i wiśniowe, od czego zresztą wzięła nazwę – laurowiśnia. Ma podłużne, błyszczące i gładkie liście na ogół w kolorze ciemnej zieleni. W naturze rośnie jako rozłożysty krzew, ale łatwo poddaje się formowaniu w żywopłot, kule i inne kształty, popularne są też laurowiśnie na pniu (wyglądają jak drzewka). Żywopłot z laurowiśni może osiągnąć wysokość, w zależności od odmiany, od 1,5 do pięciu metrów. Uwaga – owoce laurowiśni są trujące, ale w Polsce ze względu na klimat pojawiają się rzadko.
Laurowiśnia – czy jest morozoodporna?
Sadzonki i młode rośliny wymagają zabezpieczenia przez mrozem. W przypadku dorosłych, wszystko zależy od odmiany. W naszym klimacie najlepiej sprawdzają się:
- Laurowiśnia „Genolia” najlepiej ze wszystkich znosi mróz do -18 stopni Celsjusza. Ma grube, błyszczące liście, ciemniejsze niż pozostałe odmiany. Dorasta do 3-4 metrów, może więc stanowić doskonałą zaporę przed spojrzeniami sąsiadów.
- Laurowiśnia „Novita” – odporna na mróz,dorasta do ok 3-3,5 m wysokości, a roczne przyrosty wynoszą od 15 do 30 cm.
- Laurowiśnia „Rotundifolia” – początkowo wymaga zabezpieczenia na zimę, później nabiera odporności na mróz. Ma okrągłe liście, może osiągać wysokość do 4 metrów.
- Laurowiśnia wschodnia „Herbergii” – mniej odporna na chłód, ale udaje się w Polsce Wschodniej (w strefie mrozoodporności 6 A, czyli od Olsztyna przez Lublin po Rzeszów, z wyjątkiem Suwalszczyzny). Bardzo dobrze rośnie w dużych donicach, które na zimę należy schować do cieplejszego pomieszczenia, np. garażu czy ogrodu zimowego albo na osłonięty taras (wtedy warto ocieplić donicę). Osiąga wysokość od metra do dwóch.
Laurowiśnia – kiedy i jak sadzić?
Najlepszym czasem na sadzenie laurowiśni jest jesień (można ją też sadzić bardzo wczesną wiosną), gdy rośliny są w stanie spoczynku. Zaleca się, by robić to jeszcze przed mrozami, żeby korzenie miały czas rozwinąć się i przyjąć. Górna część korzeni sadzonki powinna się znajdować na poziomie gruntu (zbyt głębokie umieszczanie roślin w ziemi to błąd). Po posadzeniu obficie podlać, następnie regularnie nawadniać przez około 3-4 tygodni (do mrozów). Co ile sadzić laurowiśnię na żywopłot? Krzewy powinny być w odległości 30-40 cm od siebie nawzajem, tak dobrana odległość wymusza szybki wzrost laurowiśni, oraz pół metra od płotu, bo to roślina, która szybko przyrasta.
Laurowiśnia – wymagania dotyczące gleby i stanowiska
Laurowiśnia preferuje dobrze przepuszczalną, organiczną i żyzną glebę o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym od 6,5 do 7,5 pH. Podłoże powinno być stale wilgotne – zimą laurowiśni może zaszkodzić susza fizjologiczna (kiedy nie może pobierać wody z gleby), dlatego jeśli tylko nie trzyma mróz warto ją nawadniać. Większość laurowiśni lubi stanowiska słoneczne, ale udaje się też w cieniu i półcieniu. Nie służą im za to mroźne wiatry, za to doskonale znosi zanieczyszczenie powietrza, więc można ją sadzić nawet przy ruchliwej drodze i w miastach.
Czytaj też:
Mały dom modułowy zamiast mieszkania – metraż ten sam, za to jest ogród!Czytaj też:
Hortensja bukietowa kwitnie aż do października, trzeba ją jednak odpowiednio wzmacniaćCzytaj też:
U źródeł stylu japandi, czyli jak mieszkają młodzi Japończycy