Do tej szkoły dzieci wchodzą po drewnianej kładce poprowadzonej przez sosnowy las, a z okien i podwórza widzą nie miasto, które jest niedaleko, lecz rozległy wąwóz En Dolça. Zanurzają się we własnym świecie, w którym najważniejsza jest natura i wyobraźnia. To miejsce w miejscowości Paterna w Walencji, zaprojektowane w duchu Montessori, stworzyli Arturo Sanz, Carmel Gradolí i Fran López, architekci z pracowni Gradolí & Sanz.
Szkoła Montessori – zachwycające miejsce, dużo zdjęć
Galeria:
Szkoła Montessori, projekt Gradolí & Sanz Arquitectes
Przestrzeń dla dzieci, dorośli nie zawsze się mieszczą
Do każdej klasy wchodzi się przez zwieńczone łukiem wejście z szafkami i ławkami, gdzie dzieci zdejmują buty i odzież wierzchnią. Każda sala lekcyjna ma widok i wyjście na zadaszony taras, mały amfiteatr, fontannę i drzewa liściaste. Gdy pozwala na to pogoda drzwi są cały czas otwarte. Wewnątrz klasy układają się wokół wspólnej przestrzeni, która jest czymś więcej niż korytarzem. Raz się rozszerza, raz zwęża, tworząc zaciszne zakątki, są też balkony.
W całym budynku przestrzenie są zaprojektowane w skali dziecka: antresole nad łazienkami, kryjówki pod podestami schodów i siedziska przy oknach blisko podłogi. Są to przestrzenie, w których dorośli nie do końca się mieszczą – małe sanktuaria dzieciństwa.
Czytaj też:
Tam dostaniesz się tylko łodzią – drewniany dom na kamiennej wysepce
Przestrzenie zewnętrzne – integracja z naturą
Strefy zewnętrzne szkoły – wschodni plac zabaw, zachodnie tarasy i las sosnowy po drugiej stronie wąwozu – są pomyślane jako naturalne krajobrazy, a nie zadbane ogrody. Tutaj korzenie, gałęzie, szyszki, dzikie szparagi wiosną i grzyby jesienią zastępują sztuczną trawę. Celem nie jest gra na zielonym tle, ale interakcja z naturą.
Nie ma też tradycyjnych boisk sportowych. Naturalne zbocza terenu przekształcają się w rampy, zjeżdżalnie, schody, ścianki wspinaczkowe, balkony, chodniki, kryjówki i jaskinie. A gdy nadchodzą ulewne deszcze, sam wąwóz staje się żywą klasą, sceną, na której rwąca woda dramatycznie zmienia kształt ziemi na oczach uczniów.
Ekologiczne materiały – cegła i drewno
Szkoła jest zbudowana wyłącznie z materiałów o niskim wpływie na środowisko: wypalanej gliny i drewna. Grube na 60 cm ściany nośne wykonane są z cegły perforowanej, podobnie jak sklepienia i podłogi. Natomiast drewno posłużyło jako budulec konstrukcji, paneli dachowych i przegród – zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych – oraz w stolarce.
Ceglana ściana i kable na widoku
Beton ogranicza się tylko do fundamentu, a stal pojawia się jedynie w wybranych kolumnach i poręczach. Nie ma żadnych podwieszanych sufitów, żadnych okładzin, żadnej technicznej podłogi – nic nie jest ukryte. Odsłonięta cegła służy jako konstrukcja, przegroda i wykończenie z jej naturalną fakturą i niedoskonałościami. Mechaniczne i elektryczne systemy budynku są widoczne, pozwalając uczniom śledzić ich ścieżki i zrozumieć, jak szkoła jest zbudowana i jak funkcjonuje. W ten sposób sam budynek staje się narzędziem edukacyjnym.
Zielony dach chłodzi i grzeje
Nad wszystkim jest zielony dach, który otula konstrukcję i opada, aby połączyć się z ogrodzeniem obwodowym. Chroni budynek przed ciepłem i deszczem, zwiększając jego wydajność termiczną, jednocześnie płynnie wtapiając się w krajobraz. Pod tym żywym baldachimem architektura rozpływa się, pozwalając naturze odzyskać rolę prawdziwej fasady.
Czytaj też:
Kolorowa szkoła w dawnej plebanii, projekt Public Atelier & FUUZECzytaj też:
Przedszkole nad Bałtykiem – radość tworzenia