Kot perski – charakter, pielęgnacja. Poradnik dla właścicieli

Kot perski – charakter, pielęgnacja. Poradnik dla właścicieli

Dodano: 
Biały kot perski
Biały kot perski Źródło: Pexels / EKATERINA BOLOVTSOVA
Koty perskie mają duże, okrągłe oczy, szeroką wąsatą mordkę i jedwabiste futerko. Nic dziwnego, że cieszą się największą popularności wśród długowłosych kotów.

Charakterystyka persa

Cechy kota perskiego sprawiają, że trudno go pomylić z jakąkolwiek inną rasą. Kot perski to kot średniej wielkości o silnie umięśnionym grzbiecie. Ma charakterystyczną długą sierść oraz pyszczek nie do pomylenia. Persy mają także szeroką głowę z szeroko rozstawionymi oczami i pełnymi policzkami, okrągłe uszy, oraz krótki szeroki nosek.

Koty perskie w Europie i USA

Koty perskie należą do klasycznych kotów długowłosych. do Europy dotarły około 300 lat temu z Persji i Wielkiej Brytanii. Od XIX wieku natomiast eksponowane są na wystawach.

Futro kotów perskich jest śliczne. Występuje w bardzo szerokim wachlarzu kolorystycznym, co czyni wybór tego jednego, jedynego bardzo trudnym.

Kot perski biały, najpopularniejszy

Koty perskie o jednolitym ubarwieniu należą do najstarszych ras. Mają umaszczenia: czarne, białe, kremowe, niebieskie i pomarańczowe. Pierwszymi sprowadzonymi do Europy długowłosymi kotami perskimi były koty białe. Kot perski biały jest wyjątkowo ceniony za szeroko rozstawione niebieskie oczy. Te koty szczególnie narażone są na utratę słuchu. Chociaż zdarza się także, że białe koty perskie mają również oczy pomarańczowe. Czasem ich oczy mają także różne kolory. Natomiast odmiany jednolite kremowe mają duże, szeroko rozstawione oczy o barwie miedzianej.

Inne kolory kotów perskich

To bardzo popularny kot perski. Kolor niebieski występuje w szerokiej gamie odcieni – od jasnego do ciemnego. Jego oczy są zawsze miedziane. Kształt ciała niebieskiego kota perskiego jest najbliższy idealnemu, nagradzanemu na konkursach i wystawach.

Koty perskie czarne były by zapewne popularniejsze, gdyby ich futerko z czasem nie brązowiało. Dzieje się tak pod wpływem wilgoci i słońca. A małe kocięta są cętkowane, dopiero po pewnym czasie stają się kruczoczarne. Koty perskie o czarnym umaszczeniu wymagają naprawdę starannej pielęgnacji.

Czerwone (rude) persy są zjawiskowe. Mają małe uszy, a sierść o mocno nasyconym kolorze, chociaż rzadko zdarza się, by były idealnie gładkie.

Orange and White Persian Cat on the Table

Szary kot perski ma zwykle niebieskie lub niebieskawe futerko. Na wystawach preferowane są odcienie jaśniejsze. Zaraz po urodzeniu ich futerko jest lekko pręgowane. Z czasem oznaki znikają.

Perski kot odmiany czerwonej lub czerwonopręgowanej mają śmiesznie spłaszczoną mordkę. Ich pyszczek spowodował, że nazywa się je pekińczykogłowymi. Te koty perskie są podobne do innych odmian pod względem kształtu ciała i futra, lecz mają bardzo krótki nos i wcięcie w kształcie litery V między oczami. Koty perskie tej odmiany mają kłopoty ze strony układu oddechowego.

Pers dymny na pierwszy rzut oka wygląda na jednolitego, ale w rzeczywistości ma jasne poszycie z ciemnymi końcówkami. Migoczą więc i połyskują. Istnieją dwie odmiany: z czarnymi zakończeniami włosów i niebieskimi zakończeniami włosów. Obydwa rodzaje mają pomarańczowe oczy.

Ma gęstą, jedwabistą sierść, na której widać wyraźnie różne kolory: rudy, czarny i kremowy. Oczy tego kota są pomarańczowe lub miedziane. Szylkretowe persy są rzadko spotykane, bardzo drogie i trudne do wyhodowania. Szylkretowe persy to zawsze kotki. Są szczególnie cenione, gdy mają pasek biegnący od nosa do czoła.

Charakter kota perskiego

Koty perskie mają łagodne i spokojne usposobienie. Uwielbiają pieszczoty i wylegiwanie się na sofie. Łatwo się przywiązują do człowieka. Persy nie lubią być same, więc jeśli często nie ma nas w domu, lepiej wybierzmy inną rasę kota Persy lubią dzieci, co jest dodatkowym ich atutem – nie używają zębów podczas zabawy. To również rasa kotów, która nie drapie.

Żywienie i pielęgnacja sierści persów

Kot perski powinien być karmiony wysokojakościowym pokarmem dla kotów. Koty te mają specyficzną budowę pyszczka, więc pamiętajmy, by podawać im jedzenie na płaskich talerzykach, a nie w miseczkach.

Koty perskie wymagają regularnej pielęgnacji. Oczywiście najwięcej zabawy jest z ich długą sierścią, którą trzeba wyczesywać. W przeciwnym razie sierść się filcuje, powstają kule włosowe, których praktycznie nie da się usunąć. Koty perskie należy również kąpać przynajmniej raz w miesiącu. Nigdy w tym celu nie korzystamy z szamponu dla ludzi, lecz ze specjalnego środka myjącego dla zwierząt, ewentualnie z szarego mydła. Używajmy także specjalnych odżywek. Będą pomocne w rozczesywaniu długiej sierści.

Zasady pielęgnacji pyszczka

Oczy kotów perskich bardzo często łzawią ze względu na cofnięty pyszczek i krótki nos, a ich kanaliki łzowe się zatykają. Wówczas na pyszczku kotka pojawiają się śpiochy i wydzielina. Należy je usuwać, bo kot perski sam tego nie zrobi. Wydzielina z oczu jest siedliskiem bakterii, które mogą doprowadzić do zakażenia całego organizmu. Więc jeśli mamy kota perskiego, musimy przemywać mu regularnie pyszczek, a w szczególności okolice oczu. Możemy to robić chusteczkami dla niemowląt lub wacikami kosmetycznymi nasączonymi wodą.

Adorable fluffy long haired Persian cat sitting on table neat sign with it s good to be home inscription and looking away

Problemy zdrowotne kotów perskich

Koty perskie często lądują u weterynarza, mają szereg kłopotów zdrowotnych: są narażone na PKD, czyli policystowatość nerek (torbielowatoś nerek). To choroba uwarunkowana genetycznie. Koty perskie mają również problemy oczu, dlatego należy przemywać im pyszczek kilka razy dziennie. Długość życia kota perskiego wynosi od 10-17 lat.

Czytaj też:
Ślimaki niszczą twoje uprawy? Skuteczne, a nieszkodliwe dla psów i kotów metody ich zwalczania
Czytaj też:
Ocet w ogrodzie. Ekologiczna alternatywa śmiertelnie trujących dla zwierząt preparatów na chwasty