Wzornictwo PRL. Ekspert: „To oni zmienili oblicze polskiej ceramiki powojennej”

Wzornictwo PRL. Ekspert: „To oni zmienili oblicze polskiej ceramiki powojennej”

Dodano: 
Szkoła Sopocka. Lidia Oleśkiewicz (1931-2000). Tryptyk, 1976, ceramika
Szkoła Sopocka. Lidia Oleśkiewicz (1931-2000). Tryptyk, 1976, ceramika Źródło: Dom WPROST.pl / Magda Grefkowicz
Szkoła Sopocka to ważny nurt w polskiej ceramice powojennej. Jej artyści tworzyli unikatowe dzieła, łącząc ceramikę dekoracyjną i elementy architektoniczne.

Szkoła Sopocka to jedno z najciekawszych zjawisk w polskiej sztuce powojennej. Jakie były początki tego nurtu i kto nadawał mu kształt? Mariusz Pendraszewski – ekspert DESA Unicum odkrywa dla nas historię Szkoły Sopockiej i przedstawia czołowych twórców tej grupy.

Szkoła Sopocka, działająca od późnych lat 40. i wczesnych 50. XX wieku, była związana z Gdańską Akademią Sztuk Pięknych. Zniszczenia wojenne w Gdańsku spowodowały przeniesienie zajęć do Sopotu. Szkoła ceramiczna mogła działać na bazie starej fabryki niedaleko Sopotu w Kadynach, która funkcjonowała już od połowy XIX wieku, od czasów pruskich. I tak naprawdę na bazie tej fabryki całe to zaplecze technologiczno-surowcowe zostało odtworzone – mówi ekspert DESA Unicum Mariusz Pendraszewski.

Szkoła Sopocka. Hanna Główczewska (1908-1980), zestaw naczyń ceramicznych: wazon i miseczka. Ceramika szkliwiona

Założycielką i centralną postacią Szkoły Sopockiej była Hanna Żuławska, skupiająca wokół siebie artystów specjalizujących się w unikatowej ceramice, często wielkoformatowej oraz o zastosowaniu architektonicznym. Artyści Szkoły Sopockiej brali udział w konserwacji i rekonstrukcji zabytkowej ceramiki w zniszczonym Gdańsku, m.in. w Dworze Artusa, gdzie Henryk Lula, jeden z najbardziej rozpoznawalnych przedstawicieli grupy, przeprowadził renowację kafli.

Mateusz Pendraszewki – doradca klienta DESA unicum oraz redaktorka DOM.Wprost – Ewa Jagalska omawiają prace Szkoły Sopockiej

Inne ważne postacie to Lidia Oleśniewicz, znana z malarskich szkliw i eksperymentów z formą (np. tryptyk z 1976 roku), oraz Hanna Główczewska, autorka m.in. zegara na elewacji kamienicy na MDM Warszawie i serii kafli o niejasnej, prawdopodobnie hagiograficznej, ikonografii (przypuszczalnie historia św. Marcina), przeznaczonych do Poznania) – wymienia Mateusz Pendraszewski.

Szkoła Sopocka. Hanna Główczewska, Zestaw 11 kafli, glina

Główczewska tworzyła również ceramikę seryjną, odchodzącą od typowego New Looku, o brutalistycznym charakterze i monochromatycznej kolorystyce. Inni artyści Szkoły Sopockiej, tacy jak Anna Gądzik, pozostają stosunkowo mało znani, mimo tworzenia unikatowych, rzeźbiarskich prac ceramicznych.

Szkoła Sopocka. Anna Gondzik (1933-1997), forma artystyczna Dziwostwór, ceramika.
Marek Cecuła (ur. 1944), Figurka, ceramika

„Prace artystów Szkoły Sopockiej charakteryzują się unikalnością, często bliską rzeźbie, a nie wzornictwu. Część twórców, jak np. Marek Cecuła, początkowo związany ze Szkołą Sopocką, a który później odniósł sukces w innych ośrodkach ceramicznych” – dodaje ekspert z DESA Unicum.

Czytaj też:
Lubisz wzornictwo PRL? Odwiedź wystawę „Design. Walka o piękno” w DESA Unicum
Czytaj też:
Poznajmy gwiazdę polskiego designu. To ona zaprojektowała słynną Muszelkę