Zalety berberysów – jest ich wiele
Berberysy są bardzo proste w uprawie. Bardzo łatwo adaptują się do zastanych warunków. Świetnie tolerują suszę. Nie są przy tym krzewami wymagającymi. Można je nawozić 2-3 razy w sezonie, lecz nie jest to konieczne. Jednak ich największą zaletą jest niezwykła wprost uroda tych krzewów – kolorowe liście oraz urocze owoce. Do tego to rośliny w pełni mrozoodporne, nie wymagają więc jesienią specjalnych zabiegów uprawowych. Wyjątkiem może być jedynie zimozielony berberys Juliany, który dobrze jest oryć na zimę agrowłókniną.
Co lubią berberysy?
Wszystkie gatunki i odmiany berberysów lubią mniej więcej to samo. Powinno się im zapewnić podłoże lekkie i przepuszczalne (pH nie jest szczególnie istotne). Najgorsza gleba dla berberysów może okazać się gliniasta, przed posadzeniem w niej krzewu, trzeba ją rozluźnić poprzez dodanie piasku i zapewnienie warstwy drenażowej.
Berberysów nie powinniśmy sadzić w pełnym słońcu (uwaga na poparzenia), jednak na słonecznym lub po części zacienionym stanowisku. Półcień poleca się odmianom o złotych liściach.
Chociaż nie jest to konieczne, berberysy można nawozić nawozami organicznymi lub mineralnymi. Działkowcy polecają kompost. Nadmiar nawozu może sprawić, że liście będą miały brzydszy kolor.
Berberysy lubią cięcie i dobrze je znoszą. Młode krzewy warto przycinać, by lepiej się rozkrzewiały. Podobnie starsze okazy warto przycinać, by nadać im formę i zagęścić koronę.
Popularne gatunki berberysów
W polskich warunkach klimatycznych berberysy w różnych odmianach możemy uprawiać bez problemu, są przecież w ogromnej większości mrozoodporne.
Berberys zwyczajny to rodzimy gatunek tego popularnego krzewu. Nazywany jest kwaśnicą, ponieważ ma bardzo kwaśne owoce, które mają z resztą właściwości lecznicze. Nie jest on najpopularniejszą odmianą berberysu, ponieważ łatwo zapada na choroby grzybowe.
Berberys Thunberga jest bez wątpienia najczęściej spotykany. Występuje w bardzo wielu odmianach. Ma zielone liście, które pod koniec sezonu zmieniają kolor na czerwono-pomarańczowo. Dorasta nawet do 2 metrów. Ma kształt kulisty, pochodzi z Japonii. Zdarzają się również jego odmiany o pokroju rozłożystym (Golden Ring), kolumnowym (Red Pillar) oraz przewieszającym (Green Carpet).
Berberys ottawski to cenny gatunek. Ma rozłożysty pokrój i dorasta do 3 metrów. Jego pędy pokryte są cierniami i listkami w kolorze bordowym. Kwitnie w maju i czerwcu, a za jego nektarem przepadają owady. Z kwiatków powstają natomiast czerwone owoce, chętnie zjadane przez ptaki. To gatunek idealny wprost do tworzenia żywopłotów nie do sforsowania. Najczęściej spotykane odmiany: Suberba i Auricoma.
Berberys koreański ma duże (7 cm) liście i 2 metry wysokości. Jesienią cały czerwienieje. Owoce w kolorze czerwonym utrzymują się na krzewie przez całą zimę, co w zestawieniu ze śniegiem wygląda bajkowo.
Wspomniany już wcześniej berberys Juliany jest wyjątkowy, bo jego liście pozostają na krzewie przez całą zimę. Jesienią przebarwiają się one z zielonych na pomarańczowe. Krzew dorasta zazwyczaj do 150 cm. W maju i w czerwcu kwitnie na żółto, a owocuje na czarno-granatowo. To najwrażliwszy gatunek berberysu. Dlatego warto go sadzić w słonecznych i zacisznych miejscach, a na zimę zabezpieczać.
Czytaj też:
Ognik to zimozielona gwiazda jesiennego ogródka. Kiedy go sadzić? Jak chronić przed mrozem?Czytaj też:
Zakładanie i pielęgnowanie żywopłotów krok po kroku