Iglaki to nie tylko zimozielone tło dla ogrodowych rabat, ale także rośliny funkcjonalne – idealne na żywopłoty, zadarnienia i ogrodowe kompozycje. Wśród dostępnych odmian szczególną uwagę przyciągają te, które rosną szybko i pozwalają na błyskawiczne zagospodarowanie przestrzeni. Które iglaki naprawdę przyrastają dynamicznie? Jakie warunki im sprzyjają i na co zwrócić uwagę, by nie popełnić błędu przy wyborze?
Czym wyróżniają się szybko rosnące iglaki?
Rośliny iglaste uznaje się za szybko rosnące, jeśli ich przyrosty roczne przekraczają 20 cm. W zależności od pokroju i zastosowania, mogą rosnąć w górę (np. na żywopłoty) lub głównie wszerz (odmiany okrywowe). Niezależnie od formy, ich największym atutem jest tempo wzrostu – kluczowe zwłaszcza przy tworzeniu osłon przeciwwiatrowych, parawanów chroniących przed spojrzeniami sąsiadów czy ekspresowym uzupełnianiu pustych fragmentów ogrodu.
Czytaj też:
Żywopłot dla niecierpliwych. Rośnie dwa razy szybciej niż tuje!
Szybko rosnące iglaki – co sadzić na żywopłot?
Na żywopłoty najlepiej wybierać gatunki, które dobrze znoszą cięcie, mają zwartą budowę i nie są zbyt ekspansywne. Prym wiedzie tu żywotnik zachodni (Thuja occidentalis), czyli popularna tuja – odmiana Brabant osiąga przyrosty nawet do 40 cm rocznie. Jest wytrzymała, odporna na niskie temperatury i nie ma dużych wymagań glebowych (choć preferuje stanowiska słoneczne do lekko ocienionych i gleby umiarkowanie wilgotne).
Nieco wolniejsza, lecz bardziej kompaktowa i elegancka, jest tuja Szmaragd (20–30 cm rocznego przyrostu), a także odmiana Kórnik ceniona za gęsty pokrój i odporność na zanieczyszczenia powietrza.
Do alternatywnych gatunków warto zaliczyć:
- Jałowiec skalny Moonglow – rośnie nawet 30 cm rocznie, o srebrzystych igłach i kolumnowym pokroju,
- Jałowiec chiński Spartan – kolumnowy, zwarty, osiąga 30 cm przyrostu rocznie, dobry także do mniejszych ogrodów.
- Cyprysik Lawsona Columnaris – dorasta nawet do 3 metrów i przyrasta rocznie o około 25–30 cm. Tworzy zbitą, niebieskawą ścianę zieleni, jednak najlepiej sprawdza się w zachodniej części Polski, gdzie zimy są łagodniejsze. Na południu i w centrum kraju lepiej sadzić go w osłoniętych miejscach.
- Dobrze rokującą propozycją na szybkorosnący żywopłot jest także świerk serbski (Picea omorika) – elegancki, wyprostowany i dobrze znoszący przycinanie. Jego przyrost to nawet 30–40 cm rocznie. W odróżnieniu od wielu świerków, dobrze radzi sobie z okresowymi suszami i zanieczyszczonym powietrzem, dlatego bywa wykorzystywany w zieleni miejskiej.
Czytaj też:
Opieńkowa zgnilizna korzeni tui – jak rozpoznać i zwalczać groźną chorobę grzybową?
Iglaki okrywowe – szybko rosnące, niskie i niezawodne
Rośliny zadarniające powinny mieć silną tendencję do rozrastania się na boki, tworząc gęste pokrycie gleby. Najlepiej sprawdzają się tutaj niskie jałowce, szczególnie:
- Świerk pospolity Nidiformis – niewysoki, ale szeroko się rozrastający świerk w formie gniazda. Roczne przyrosty mogą sięgać 15 cm. Ta odmiana nie tylko szybko zakryje glebę, ale będzie też znosić lekkie zacienienie i okresową suszę.
- Cis pospolity Repandens – tworzy szerokie, niskie poduchy. Choć rośnie wolniej (10–15 cm rocznie), rekompensuje to dużą odpornością na cień i długowiecznością. Jest też jednym z nielicznych iglaków dobrze znoszących cięcie nawet w starszym wieku.
- Jałowiec pośredni Mint Julep – atrakcyjny dzięki jasnozielonym igłom, toleruje również półcień.
- Jałowiec płożący Wiltonii – niewysoki (ok. 15 cm), ale szybko rozrastający się (15–20 cm rocznie), o srebrzystoniebieskich igłach,
- Jałowiec płożący Blue Chip – również kompaktowy, wolniejszy (10–15 cm na rok), za to bardzo dekoracyjny.
Czytaj też:
Żywopłot z laurowiśni zamiast szpaleru tui. Wymagania, sadzenie, pielęgnacja
Gdzie sadzić szybko rosnące iglaki? Klimat i warunki glebowe
Polska znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego, z wyraźnymi różnicami między regionami. Warto o nich pamiętać, planując uprawę iglaków:
- Na północy i wschodzie kraju (chłodniejsze zimy, silne wiatry): wybieraj odmiany o wysokiej mrozoodporności (np. tuje Szmaragd i Kórnik oraz jałowiec Wiltonii),
- Na zachodzie i południu (cieplejsze, bardziej suche): dobrym wyborem będą iglaki tolerujące suszę, np. jałowiec pospolity Hornibrooki,
- W górach: należy zwrócić uwagę na odporność na wiatr, mróz i śnieg – polecane są zwarte formy, które nie łamią się łatwo (np. jałowiec płożący Blue Chip lub jałowiec chiński Spartan).
Stanowisko słoneczne sprzyja intensywnemu przyrostowi i ładnemu wybarwieniu igieł. Podłoże powinno być przepuszczalne, umiarkowanie żyzne – zbyt mokre gleby sprzyjają chorobom korzeni.
Co wpływa na szybki wzrost iglaków?
Nawet najbardziej ekspansywne iglaki nie spełnią swojej funkcji, jeśli nie zapewni się im odpowiednich warunków uprawowych. Kluczowe są:
- dobre przygotowanie gleby – warto wzbogacić ją kompostem i zadbać o odpowiedni odczyn podłoża (lekko kwaśny do obojętnego),
- systematyczne podlewanie w pierwszych sezonach – szczególnie w czasie suszy,
- dokarmianie – najlepiej nawozami organicznymi lub specjalistycznymi nawozami do iglaków z dodatkiem magnezu i mikroelementów,
- ochrona przed suszą fizjologiczną zimą – podlewanie późną jesienią i osłanianie młodych roślin przed wiatrem.
Szybko rosnące iglaki – kiedy warto, a kiedy nie?
Szybko rosnące iglaki to praktyczne rozwiązanie, szczególnie gdy zależy nam na błyskawicznym efekcie. Doskonale sprawdzą się jako: żywopłoty, zadarnienie, parawan osłaniający przed wiatrem i hałasem.
Należy jednak pamiętać, że intensywny wzrost może oznaczać konieczność częstszego cięcia i kontroli rozwoju. Dobór gatunku powinien zawsze uwzględniać lokalne warunki klimatyczne, nasłonecznienie oraz przestrzeń, jaką możemy roślinie udostępnić.
Czytaj też:
Jak zagęścić tuje? Sprawdzone sposoby na gęsty i zwarty żywopłot z tuiCzytaj też:
Czym nawozić tuje, aby szybko rosły, nie brązowiały