Mieczyk abisyński, znany również jako Gladiolus callianthus lub Acidanthera murielae, to roślina cebulowa pochodząca z Afryki Wschodniej, głównie z Etiopii. Chociaż w naturze występuje w bardzo ciepłym klimacie, to sprawdza się również do uprawy w klimacie umiarkowanym, w tym także i w Polsce.
Charakterystyka mieczyka abisyńskiego
Mieczyk abisyński jest ceniony nie tylko za swój elegancki wygląd, ale także za wyjątkowo przyjemny, intensywny zapach. Kwiaty tej rośliny wydzielają słodką, jaśminową woń, która jest szczególnie intensywna wieczorem. Jest to więc wspaniała propozycja rośliny do posadzenia pod oknami lub w sąsiedztwie tarasu.
Choć jest często nazywany mieczykiem abisyńskim, roślina nie należy do prawdziwych mieczyków (Gladiolus). Dawniej zaliczano ją do rodzaju Acidanthera, ale obecnie jest klasyfikowana jako Gladiolus. Popularna nazwa „abisyński” odnosi się do historycznej nazwy Etiopii – Abisynii, skąd pochodzi.
Czytaj też:
Wykopywanie bulw mieczyków przed zimą. To ostatni dzwonek!
Jak wygląda mieczyk abisyński?
Roślina osiąga wysokość od 60 do 90 cm, a jej kwiaty są lejkowate, zazwyczaj o średnicy około 5-6 cm. Płatki są białe, z charakterystycznym purpurowo-brązowym plamieniem u nasady. Natomiast liście mieczyka abisyńskiego są długie, wąskie i mieczowate. Ich forma jest smukła i przypomina ostrze miecza, od czego pochodzi nazwa „mieczyk”. Wyrastają w formie wachlarza z podstawy rośliny, tworząc gęstą kępę. Są one ułożone równolegle do siebie, często zakrywając dolną część pędu kwiatowego. Mają piękny, intensywnie zielony odcień. Liście mieczyka abisyńskiego mogą osiągać długość od 30 do 60 cm, w zależności od warunków wzrostu. Są stosunkowo wąskie, zwykle mają szerokość od 1 do 2 cm. Pamiętajmy, że liście te pełnią funkcję nie tylko estetyczną, ale także wspierają roślinę, zapewniając jej odpowiednią strukturę i stabilność.
Wymagania mieczyka abisyńskiego – podłoże, stanowisko, podlewanie
Mieczyk abisyński jest rośliną stosunkowo łatwą w uprawie. Lubi stanowiska słoneczne i dobrze przepuszczalne, żyzne gleby. Preferuje podłoże o lekko kwaśnym do obojętnego odczynie pH, najlepiej w zakresie od 6,0 do 7,0.
Gleba powinna być dobrze przepuszczalna, żyzna i bogata w materię organiczną. Warto zadbać o odpowiednią strukturę gleby, aby zapewnić korzeniom optymalne warunki do wzrostu i kwitnienia. Podłoże pod mieczykami abisyńskimi można wzbogacać kompostem lub kwaśnym torfem.
Czytaj też:
Tego sposobu nawożenia jeszcze ne znacie – spady jabłek na kwitnienie hortensji
Mieczyk abisyński wymaga regularnego podlewania, zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu i kwitnienia. Roślina preferuje umiarkowanie wilgotne podłoże, ale nie toleruje zastoju wody, który może prowadzić do gnicia cebul.
W sezonie wegetacyjnym (wiosna i lato) – podlewaj regularnie, dbając o to, aby gleba była stale lekko wilgotna, ale nie przemoczona. Najlepiej podlewać, gdy wierzchnia warstwa gleby zaczyna lekko przesychać. Podczas kwitnienia – szczególnie ważne jest utrzymanie stałej wilgotności gleby, aby wspierać obfite kwitnienie. Po zakończeniu kwitnienia – stopniowo zmniejsz ilość podlewania, a przed zimą, gdy roślina przechodzi w stan spoczynku, podlewanie można całkowicie wstrzymać. W przypadku uprawy w pojemnikach podlewanie może być częstsze, ponieważ gleba w doniczkach szybciej wysycha niż w gruncie.
W klimacie umiarkowanym cebulki są sadzone wiosną, a roślina kwitnie późnym latem lub wczesną jesienią. W chłodniejszych strefach klimatycznych cebulki mieczyka abisyńskiego należy wykopać przed zimą i przechowywać w suchym, chłodnym miejscu, aby uniknąć przemrożenia. Ponownie sadzi się je wiosną.
Czytaj też:
Kwitnie do przymrozków, można go zimować, ma kwiatki-gwiazdeczki. Zaproś egipską gwiazdę na balkon
Jak przechowywać cebulki mieczyka abisyńskiego
Przechowywanie cebul mieczyka abisyńskiego po zakończeniu sezonu wegetacyjnego jest szalenie ważne, aby zapewnić ich zdrowie i zdolność do ponownego kwitnienia w kolejnym roku.
Cebule powinny być wykopywane jesienią, po pierwszych przymrozkach, gdy liście zaczynają żółknąć i zamierać. Jest to sygnał, że roślina kończy swój cykl wegetacyjny. Wykopuj cebule delikatnie, aby ich nie uszkodzić. Możesz użyć wideł ogrodowych lub łopatki, aby delikatnie podważyć ziemię wokół cebul. Po wykopaniu odetnij pozostałości liści, pozostawiając jedynie krótki kawałek łodygi. Strząśnij nadmiar ziemi z cebul i pozostaw je do wyschnięcia na kilka dni w suchym, przewiewnym miejscu, z dala od bezpośredniego światła słonecznego. Suszenie cebul powinno trwać około 1–2 tygodni. W tym czasie cebule powinny całkowicie wyschnąć, co zmniejszy ryzyko gnicia podczas przechowywania. Do suszenia idealne będzie suche, przewiewne miejsce o temperaturze pokojowej.
Czytaj też:
Długo kwitnie, jest zimozielona i prosta w uprawie – czego chcieć więcej od rośliny?
Przechowuj cebule w chłodnym, suchym miejscu, gdzie temperatura wynosi około 5–10°C. Unikaj wilgotnych piwnic czy miejsc narażonych na mróz. Umieść cebule w papierowych torbach, siatkach lub pudełkach wyłożonych suchym torfem, trocinami lub wermikulitem. Ważne jest, aby cebule miały dobrą wentylację, dlatego nie zaleca się zamykania ich w szczelnych plastikowych pojemnikach. Regularnie sprawdzaj cebule podczas zimowego przechowywania, aby upewnić się, że nie gniją ani nie pojawiają się na nich oznaki pleśni. Wiosną, gdy minie ryzyko przymrozków, cebule można ponownie posadzić w ogrodzie, aby cieszyć się ich kwiatami w kolejnym sezonie.
Czytaj też:
Sprawdzony sposób na zielone kwiaty hortensji. Co robić, by zachowały kolorCzytaj też:
To naprawdę ostatni moment, by je posadzić. Inaczej trzeba będzie czekać do jesieni