Paproć domowa – uprawa, pielęgnacja, rozmnażanie, gatunki

Paproć domowa – uprawa, pielęgnacja, rozmnażanie, gatunki

Dodano:   /  Zmieniono: 
Paproć domowa lubi wysoką wilgotność powietrza i nienawidzi przeciągów
Paproć domowa lubi wysoką wilgotność powietrza i nienawidzi przeciągów Źródło: Blomsterframjandet

Paprocie to nazwa stosowana, gdy mamy do czynienia z roślinami należącymi do bardzo licznej klasy paprotników. Na całym świecie znanych jest prawie dziesięć tysięcy gatunków paproci! To rodzina bardzo zróżnicowana. Są w niej zarówno paprocie doniczkowe, o których będziemy pisać tutaj, jak i paprocie ogrodowe oraz te wszystkie, które rosną w lasach i na polanach. W polskich domach najczęściej spotykaną paprotką jest Nefrolepis wyniosły, który jest bardzo dekoracyjną rośliną (jej zwisające liście mają nawet do 150 cm długości) oraz Nefrolepis cordifolia, która ma sztywne, rosnące ku górze pierzaste liście.

Jakie stanowisko zapewnić paproci doniczkowej?

Paproć domowa najlepiej rozwija się, gdy ma dostęp do rozproszonego, naturalnego światła. Ważne jest jednak, by nie było to światło zbyt mocne. Idealny będzie półcień. Słoneczne promienie padające bezpośrednio na delikatne listki paproci, mogą doprowadzić do ich poparzeń. Dlatego nigdy nie stawiajmy paproci na parapetach od strony wschodniej i południowej. Do uprawy paproci najlepsze są kwietniki ustawione w jakiejś odległości od okna. To roślina zaliczana do grona roślin cieniolubnych. Ze względu na poziom wilgotności powietrza paproć będzie dobrze rozwijać się postawiona w kuchni lub w łazience.

Paproć domowa – temperatura, wilgotność powietrza, podlewanie

Paprocie doniczkowe wymagają bardzo dużej wilgotności powietrza oraz dość wysokiej temperatury. Najlepsza temperatura latem to 20-25 stopni Celsjusza, a zimą 18-20 stopni Celsjusza. Pamiętajmy również, zwłaszcza jesienią i zimą, że paprocie nienawidzą zimnych przeciągów.

Podczas pielęgnacji paproci domowej najważniejsze jest systematyczne, staranne podlewanie, ponieważ przesuszenie podłoża powoduje bezpowrotne zniszczenie roślin. Ziemia w doniczce powinna być stale wilgotna. Podczas podlewania uważamy również, by nie moczyć liści, zwłaszcza młodych. Paprocie domowe podlewamy zawsze wodą miękką, odstaną. Jesienią i zimą można podlewanie nieco ograniczyć. Z drugiej strony, gdy paproć ma zbyt wilgotno, można doprowadzić do gnicia korzeni, dlatego tak istotne jest zapewnienie roślinie warstwy drenażowej.

Suche powietrze, czy szkodzi paprociom?

Paprocie doniczkowe będą nam bardzo wdzięczne za częste zraszanie. Suche powietrze jest dla nich zabójcze. Paprotkę można zraszać 3 razy w tygodniu, a w czasie upałów codziennie. Używamy do tego wody o temperaturze pokojowej, a nawet odrobinę cieplejszej. W mieszkaniach, w których jest centralne ogrzewanie, zraszanie ma szczególne znaczenie. Dlatego też nie powinniśmy stawiać paproci w okresie jesienno-zimowym w pobliżu grzejników. Tylko odpowiednia wilgotność powietrza gwarantuje prawidłowy wzrost rośliny.

Paproć doniczkowa – podłoże, przesadzanie, nawożenie

Wiosną, a więc w marcu i w kwietniu (w okresie intensywnego wzrostu) paproć domowa zaczyna się bujniej rozwijać. Wówczas należy ją przesadzić do świeżej ziemi o lekko kwaśnym odczynie pH. Możemy zakupić także gotową ziemię dla paproci. Powinna ona zawierać znaczną ilość próchnicy, najlepsza będzie więc ziemia kompostowa, liściowa z torfem i niewielką ilością piasku, kępą torfu lub inspektowa.

Przenosząc roślinę do innej doniczki, róbmy to delikatnie, by nie naruszyć korzeni. Dobrze będzie najpierw roślinę podlać, to rozluźni korzenie. Należy pamiętać, by na dnie doniczki wykonać otwory drenażowe. Gdy roślina porządnie się ukorzeni, powinniśmy zasilić ją gotową mieszanką nawozów. Paprocie doniczkowe potrzebują dużo azotu i potasu. Do paproci możemy stosować również rozcieńczoną gnojowicę. Pielęgnacja paproci doniczkowych wymaga nawożenia rośliny co dwa tygodnie od wiosny do jesieni. Wówczas paproć odwdzięcza się bujnym wzrostem. Do odżywiania paproci stosować możemy także domowe odżywki, takie na przykład jak prosta do przygotowania odżywka z płatków owsianych.

Rozmnażanie paproci doniczkowej

Rozmnażanie paproci jest bardzo proste. Najlepiej podczas przesadzania rośliny, podzielić bryłę korzeniową na mniejsze kępy i umieścić je w oddzielnych doniczkach. Można również pobrać kłącza paproci i ukorzenić je od razu w podłożu w ciepłym i wilgotnym inspekcie. Zarówno jedna, jak i druga metoda nie będzie skuteczna i nie będzie sprawiała większych problemów.

Paproć domowa, pielęgnacja paproci doniczkowych

Najpopularniejsze gatunki paproci doniczkowych

Nefrolepis wyniosły (Nefrolepis wysoki, Nephrolepis exaltata) nazywany jest po prostu paprotką. Naturalnie występuje na terenach Ameryki Południowej, Środkowej i Ameryki Północnej. W warunkach domowych osiąga wzrost do 80 cm. Ma długie liście, brzegi liści są postrzępione, soczyście zielone.

W uprawie pokojowej spotykamy kilka jej odmian, wyróżnia się odmiana Roosvelitti o liściach większych, wyginających się łukowato w różnych kierunkach. Jest to odmiana stosunkowo mało wymagająca i oznacza się dość szybkim wzrostem. Odmiany o liściach podwójnie pierzastych są bardziej wrażliwe i wymagają wyższej temperatury.

Zanokcica gniazdowa (Asplenium nidus L.) to gatunek paproci, który pochodzi z rejonów zwrotnikowych półkuli wschodniej. Stosunkowo dobrze znosi warunki panujące w mieszkaniach. Bylina dorasta w domu do 70 cm wysokości. Zanokcica gniazdowa ma lancetowate zielone liście, wytwarza z nich rozetę. Liście są błyszczące z góry, a od dołu najczęściej matowe.

Orliczka kreteńska (Pteris cretica) pochodzi z okolic zwrotnikowych i także jest popularną paprocią w polskich domach. Nazwa orliczka pochodzi od kształtu liści – przypominają ptasie pióra. Jej liście są trójkątne, głęboko powycinane, osadzone na długim, sztywnym ogonku. Orliczka występuje w bardzo wielu odmianach. Różnią się od siebie liśćmi, ich wielkością i kształtem. Należy podkreślić, że paproć ta jest odporniejsza od pozostałych na warunki uprawy pokojowej. Zimą znosi nawet temperaturę 10-12 stopni Celsjusza.

Ciemnotka okrągłolistna (Pellaea rotundifolia). Ozdobny, wiecznie zielony kwiat doniczkowy. Pochodzi z Nowej Zelandii, gdzie uprawiany jest w pomieszczeniach. Zazwyczaj osiąga wysokość około 25-30 centymetrów. Jej nazwa odnosi się do liści, które są okrągłe, mają zieloną barwę, a także do łodyg, które stają się ciemnoczerwone.

Łosie rogi. Inaczej płaskla (Platycerium) to roślina z rodziny paprotkowatych, chętnie uprawiana w mieszkaniach jako roślina ozdobna (te paprocie należą do epifitów). Łosie rogi mogą osiągać ok. 50-90 cm wysokości. Mają dwa rodzaje liści, skórzaste liście płonne i płodne. Liście płonne przyjmują formę rogów baśniowego łosia. Dotychczas płasklę uprawiano jedynie w szklarniach ogrodów botanicznych, teraz jest coraz popularniejsza w uprawie domowej. Ich liście są dość grube, mają zdolność magazynowania wody. Podlewamy łosie rogi mniej i rzadziej niż popularne paprotki. Roślina rośnie przytwierdzona do deski lub kawałka kory.

Czy wiat paproci istnieje?

Kwiat paproci to mityczny, legendarny kwiat, który kwitnie raz w roku, w czasie przesilenia letniego podczas najkrótszej nocy w roku (21-22 czerwca). Znalazcy zapewniać miał bogactwo i dostatek, przez co jego poszukiwania stały się stałym elementem obchodów słowiańskiego święta Kupały. Legendarny kwiat to prawdopodobnie nasięźrzał pospolity, który jest pod ścisłą ochroną.

Czytaj też:
Cissus – uprawa, pielęgnacja, gatunki, choroby
Czytaj też:
Hoja różowa – uprawa, pielęgnacja, rozmnażanie